Ο «ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ» ή περί όνου σκιάς…

της Νάντιας Βαλαβάνη

Όταν ένας πολιτικός σχηματισμός περνάει μια κρίση, όπως η πρόσφατη στο ΣΥΡΙΖΑ, και όλοι φαίνεται να συμφωνούν ότι τα όποια ζητήματα υπάρχουν πρέπει να τεθούν και να συζητηθούν ανοιχτά, δε βοηθάει κανένα, πολύ περισσότερο το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, να προτάσσονται θέματα που δεν αποτελούν κανενός είδους πραγματικό διακύβευμα (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο που αυτή την εποχή αρέσει πολύ).

Με βάση ό,τι διαβάζω κι ακούω αυτές τις μέρες, ας μου επιτραπούν τριες παρατηρήσεις.

Πρώτη: Ποιος έχει θέσει θέμα μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ στο επόμενο διάστημα σε ενιαίο (πολυτασικό) πολιτικό οργανισμό; Εννοώ πέρα απ’ το λεγόμενο «δεύτερο κύμα», που απηχεί τις απόψεις, στην καλύτερη περίπτωση, αρκετών δεκάδων ανθρώπων.
Απάντηση: Κανείς. Και πώς θα μπορούσε να τεθεί με όρους πραγματικότητας ένα τέτοιο θέμα, όταν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο ΣΥΝ, η ΚΟΕ, η ΔΕΑ, η ΚΕΔΑ, οι Ενεργοί Πολίτες είναι αντίθετες σε μια τέτοια προοπτική; Τέτοιες διαδικασίες δε μπορούν εξάλλου να δρομολογηθούν «από έξω», εκβιαστικά, υπό πίεση, με τελεσίγραφα που θέτουν χρονικά όρια. Μπορούν μόνο να ωριμάσουν «από τα μέσα» και στους δικούς τους χρόνους. Και αυτό θα έπρεπε αναγκαία να συμβεί σε κάθε συλλογικότητα του ΣΥΡΙΖΑ χωριστά.
Γιατί τι θα γινόταν αν στο μέλλον, μέσα απ’ τις δικές τους διαδικασίες, κάποιες απ’ τις παραπάνω συλλογικότητες αλλάξουν άποψη ενώ οι υπόλοιπες θέλουν να παραμείνουν ως έχουν; Θα μπορούσε να προχωρήσει το “σχέδιο” με αποκλεισμούς των «απρόθυμων»;
Όσον αφορά τον ΣΥΝ: Αν απηχεί μια απτή πραγματικότητα ότι ο ΣΥΝ δε φαίνεται να έχει προοπτική έξω απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα περισσότερο κατηγορηματικά ισχύει ότι ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να υπάρξει χωρίς τον ΣΥΝ.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους «απρόθυμους»: Σε περίπτωση που ο ΣΥΝ θα δεχόταν να ενταχθεί σε μια «συμμαχία προθύμων», δε μπορεί οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος να επιδιώκει να διαλυθεί ο υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ, με τις συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις διαφορετικών ιστορικών χώρων της αριστεράς που συμμετέχουν σήμερα στους κόλπους του, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η μετάβαση σε ένα «νέο», «ενιαίο» ΣΥΡΙΖΑ - στην πραγματικότητα ένα διαφορετικό πολιτικό σχηματισμό της Αριστεράς - χωρίς την ΚΟΕ, τη ΔΕΑ, τους Ενεργούς Πολίτες και την ΚΕΔΑ στις γραμμές του.

Δεύτερη: Τι καλείται να λύσει η Οργανωτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη το Φθινόπωρο του 2009;
Κατά τη γνώμη μου, πριν απ’ όλα να προωθήσει με αποφασιστικό τρόπο τις αποφάσεις τις Α’ Πανελλαδικής Σύσκεψης του Μαρτίου 2008, που ουδέποτε εφαρμόστηκαν, για “ΣΥΡΙΖΑ παντού” (επιτροπές και συνελεύσεις τοπικά και κλαδικά). Έτσι ώστε οι ανένταχτοι - που “πρωτοέσκασαν μύτη” μαζικά στις εκλογές του 2007 και στο μεγαλύτερο μέρος των μικρότερων πόλεων, των χωριών και των διαμερισμάτων των μεγαλύτερων πόλεων δε μπόρεσαν να “συναντηθούν” με μόνιμο τρόπο με τα μέλη των συλλογικοτήτων ώστε να μονιμοποιήσουν μια οργανωμένη ύπαρξη και δράση ουσιαστικότερη απ’ αυτήν του “οπαδού” του ΣΥΡΙΖΑ - να βρουν τρόπο έκφρασης. Και συνομολόγησης μιας κουλτούρας πολιτικής συνεργασίας, σκέψης και δράσης με τα μέλη των συλλογικοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ (κι όχι με αντιπροσωπείες τους, όπως γίνεται μέχρι σήμερα σε όσους χώρους τις “καλές εποχές” στήσαμε και έτσι συνεχίζουμε να έχουμε σήμερα ΣΥΡΙΖΑ).
Και χρειάζεται να γίνει Οργανωτική Συνδιάσκεψη γι΄ αυτό; Είναι ένα εύλογο ερώτημα.
Κατά τη γνώμη μου, ναι. Επειδή αυτές οι αποφάσεις (που αν τότε έμπαιναν σ’ εφαρμογή θα «γέμιζαν» ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα από άκρη σε άκρη), σήμερα που η «δεύτερη ευκαιρία» που μας δόθηκε πέρασε ίσως ανεπιστρεπτί και ουσιαστικά παλεύουμε για να υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ και στο μέλλον, δεν αρκούν. Σε χωριά σαν αυτά που πηγαίναμε στο Νομό Ηρακλείου κι εμφανίζονταν 20-25 άνθρωποι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, και κάποιοι ακόμα και από το χώρο του ΚΚΕ, για ν΄ αποτελέσουν το ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα δεν πρόκειται να εμφανιστούν πέρα από 1-2-3 «πρόθυμοι» ν΄ αποκτήσουν μια τέτοια ιδιότητα. Άρα για να είναι αυτές οι κατευθύνσεις για «ΣΥΡΙΖΑ παντού» πραγματοποιήσιμες σήμερα, δεν αρκεί να υπάρχει μόνο η πολιτική θέληση όλων για να προχωρήσουν (που τότε, τις «καλές εποχές», προφανώς δεν υπήρχε). Χρειάζεται να συμπληρωθούν παίρνοντας υπόψη την καινούργια περίοδο που διανύουμε. Αυτό που ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό τότε, είναι λιγότερο από επαρκές σήμερα.

Τρίτη: Αυτό που «σπαταλήθηκε» τότε - βέβαια όχι μόνο για οργανωτικούς λόγους, γιατί υπάρχουν θέματα και με τον πολιτικό μας προσανατολισμό (αλλά και το οργανωτικό ζήτημα είναι πριν απ’ όλα πολιτικό) – δεν ήταν μόνο η δυνατότητα οργανωμένης ένταξης των ανένταχτων στο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και η δυνατότητα να υπάρξουν, την εποχή της δημοσκοπικής έκρηξης, λίγο-πολύ παντού χώροι «υποδοχής» του κόσμου που αποδεσμευόταν από το δικομματισμό και μας πλησίαζε με περίσσεια καλής διάθεσης αλλά και με πολιτικές απόψεις που δεν ταυτίζονταν σε σημαντικό βαθμό με τις δικές μας. Αν υπήρχαν τέτοιοι χώροι, θα υπήρχε και η δυνατότητα να υπάρξει μια όσμωση με τις δυνάμεις μας και τις απόψεις μας εκεί που σε τελευταία ανάλυση στα κόμματα της αριστεράς χάνονται και κερδίζονται οι μάχες: «από τα κάτω».
Μια όσμωση που δε θα ήταν μονόπλευρη. Γιατί κι εμείς θα κερδίζαμε μια ουσιαστικότερη γνώση κι εμπειρία της κοινωνικής πραγματικότητας όπως βιώνεται «από τα κάτω» και θα κάναμε περισσότερο έγκαιρα «διορθώσεις» που καλούμαστε να κάνουμε σήμερα σε άλλες συνθήκες - με δρομολογημένες δυσμενείς εξελίξεις στο πολιτικό τοπίο.
Ας μην ξαναδιαβάσουμε λοιπόν λάθος σήμερα, σε διαφορετικές (δυσκολότερες) συνθήκες, το όνομα που έβγαζε τότε η δημοσκοπική «κάλπη»: Ήταν και είναι ΣΥΡΙΖΑ - και όχι ΣΥΝ ή ΑΚΟΑ ή ΚΟΕ ή ΔΕΑ κλπ, όπως διαβάστηκε τότε. Η ζημιά που έγινε όλο αυτό το διάστημα είναι ότι δε μετατοπίστηκε το κέντρο βάρους σ’ αυτόν το ΣΥΡΙΖΑ. Που μπορεί να ξεκίνησε με συμφωνίες ανάμεσα στον ΣΥΝ και άλλες συλλογικότητες το 2004 αλλά κατάληξε, από το 2007, ν΄ αποτελεί περίπου κοινωνικό αίτημα.
Κι επρόκειτο για το ΣΥΡΙΖΑ που υπήρχε τότε κι ήταν αρκετός για να εμπνεύσει – ένα ΣΥΡΙΖΑ πολιτική συνεργασία συλλογικοτήτων κι ανένταχτων, κι όχι ένα ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο που, αν υπάρξει ποτέ, θα είναι – ας μη γελιόμαστε – άλλο ένα (μεγαλούτσικο) κόμμα στο χώρο της Αριστεράς, διακριτό από το ΚΚΕ κυρίως ως προς την πολυτασικότητα του. Γι΄ αυτό ακριβώς θεωρώ ότι είναι όχι μόνο σκιαμαχία και συγκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων η εμφάνιση ως δήθεν κεντρικού διακυβεύματος σήμερα αν θα υπάρξει ή όχι ένας ΣΥΡΙΖΑ που θα αποτελεί άλλο ένα κόμμα στο χώρο της αριστεράς. Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, και ως σύλληψη είναι σήμερα κάτι ελάχιστα έξυπνο: Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και παραμένει η δυναμική ενός ενωτικού εγχειρήματος στο χώρο μιας πολυδιασπασμένης ελληνικής αριστεράς. Ο μετασχηματισμός του – σήμερα, δε μπορώ να προβλέψω τις συνθήκες μετά από 5-10 χρόνια - θα σήμαινε ουσιαστικά τερματισμό αυτού του εγχειρήματος. Θα σήμαινε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει τις γραμμές του σε άλλες συλλογικότητες κι ανένταχτους κρατώντας (;) όσους ήδη εμπεριέχει κι απευθύνεται αποκλειστικά πλέον στην κοινωνία και σχεδόν καθόλου στην πέρα του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά.
Εκτιμούμε ότι αυτό είναι που κυρίως λείπει σήμερα, στις συνθήκες της πιο μεγάλης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, από τους έλληνες εργαζόμενους, γυναίκες και άντρες; Άλλο ένα κόμμα της αριστεράς; Ή η συνέχιση ενός ενωτικού αγωνιστικού εγχειρήματος που στα πρώτα ουσιαστικά βήματα του – που έμειναν μετέωρα, σαν το βήμα του πελαργού – μπόρεσε να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει αγωνιστικά τόσες χιλιάδες ανθρώπους, νέους και μεγαλύτερους, ακριβώς επειδή φαινόταν ν’ αντιπροσωπεύει πριν απ’ όλα μια ριζοσπαστική αριστερά ΑΝΟΙΚΤΗ – τόσο στο μυαλό και στις γραμμές της;

Δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής στις 28 Ιουνίου 2009

Ο Α. Τσίπρας στο Ηράκλειο


Η Νομαρχιακή Πολιτική Επιτροπή Ηρακλείου του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας διοργανώνει Νομαρχιακή Συνέλευση των μελών του ΣΥΝ

την Πέμπτη, 25 Ιουνίου και ώρα 8.30 μ.μ. στο Θεατρικό Σταθμό

με ομιλητή τον Πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα.

Θέματα της Συνέλευσης θα είναι η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και οι πολιτικές εξελίξεις.

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ελπιδοφόρο για το χώρο της αριστεράς

της Σύλλα Παπαγιαννοπούλου

Αν η αιφνιδιαστική χθεσινή κίνηση Αλαβάνου έχει στόχο την πίεση για το άνοιγμα της συζήτησης για την αυτοοργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ και το ξεκίνημα των διαδικασιών στις συνιστώσες - κύρια το ΣΥΝ - που θα το επιτρέψουν, πάει καλά. Είναι ωστόσο αρκετά δύσκολο για μας τους ανένταχτους αριστερούς να κατανοήσουμε τη σκοπιμότητα -τη δεδομένη στιγμή- της τακτικής του: σιωπή καταρχήν και αιφνιδιαστική παραίτηση στη συνέχεια από το κατεξοχήν ηγετικό στέλεχος τόσο του ΣΥΝ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα πρέπει να τελειώνουμε επιτέλους με τις συζητήσεις και τις συγκρίσεις των δημοσκοπικών και εκλογικών ποσοστών για να υποστηρίζεται ως ήττα το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν αρμόζει σ'ένα ποσοστό θυμωμένων κεντροαριστερών που δεν τους κόστισε και τίποτε να σκεφτούν και να δηλώσουν στα κατά παραγγελία γκάλοπ ‘’ θα τους δείξω εγώ!’’ τη χωρίς κόστος συμπάθεια προς το ΣΥΡΙΖΑ -και στην προεκλογική περίοδο τους Οικολόγους-, να καθορίζει την τύχη του εγχειρήματος που επιχειρείται στην αριστερά σήμερα.
Όπως δεν αρμόζει και στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ να έχει στελέχη και μέλη που σαμποτάρουν τον ίδιο τους το χώρο απέχοντας ή ψηφίζοντας άλλους χώρους.
Με το ΠΑΣΟΚ των στελεχών που έχουν δοκιμαστεί στην άσκηση εξουσίας και της αλαζονικής προσήλωσή του στην αξία της αυτοδυναμίας μέσω καλποθηρικών εκλογικών συστημάτων, η αριστερά οφείλει να διατηρεί τις αποστάσεις της. Και τις ίδιες αποστάσεις οφείλει να διατηρεί με το ΚΚΕ της σημερινής ηγεσίας του.
Ο Αλέξης Τσίπρας, προτάθηκε από τον κ. Αλαβάνο αλλά εκλέχθηκε από Συνέδριο -και όχι σε πλατείες- με συντριπτική πλειοψηφία- και του αξίζει να του παραχωρηθεί ο χώρος ώστε να δοκιμαστεί και να κριθεί ουσιαστικά αυτή η επιλογή.
Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ελπιδοφόρο για το χώρο της αριστεράς, και δε θα πρέπει να εκχωρηθεί αμαχητί, στον πόλεμο που του ασκείται από τα ΜΜΕ και τις τάσεις της πλειοψηφούσας συνιστώσας του, που εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι απλά απογοήτευσαν τον κόσμο, άπλωσαν βούτυρο στο ψωμί του δικομματισμού και ενίσχυσαν το βήμα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.
Αυτό το 4,7% δεν είναι ήττα για την αριστερά. Καταδεικνείει ωστόσο αναδίπλωση της εμπιστοσύνης της νεολαίας που μάλλον δεν είχε τα θεμέλια που της άρμοζαν. Αλλά και αδυναμία επικοινωνίας με τους παλιούς ψηφοφόρους -όχι απαραίτητα του ΣΥΡΙΖΑ-που απογοητευμένοι από τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, κατέληξαν να θεωρούν ματαιότητα τη δύναμη της ψήφου τους. Προσθέτοντας και τις επίμονες και συγκεκριμένες επιθέσεις που δέχθηκε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ απέξω και από μέσα, και την αδυναμία του να ανταπαντήσει εξαιτίας της ανύπαρκτης οργάνωσης της προς τα έξω εμφάνισής του (ουσιαστικά η εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ είχε παραχωρηθεί κυρίως σε εκπροσώπους της ανανεωτικής πτέρυγας που ενώ βιάστηκε να κρίνει ως αρνητικό το εκλογικό αποτέλεσμα, ακόμη περιμένουμε την αυτοκριτική της για το ρόλο που έπαιξαν τα στελέχη & οπαδοί της στον προεκλογικό αγώνα & το εκλογικό αποτέλεσμα), μπορούμε να πούμε ότι το 4,7% είναι το ποσοστό εκκίνησης στον αγώνα ουσιαστικής αυτοοργάνωσης της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής & κινηματικής αριστεράς στην Ελλάδα μέσω του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα καλό προκύπτει από τις ευρωεκλογές και αυτό είναι ο διάλογος που έχει ξεκινήσει τόσο εσωΣΥΝΑΣΠΙΣΤΙΚΑ και εσωΣΥΡΙΖΑ, όσο και στην ΑΥΓΗ. Διάλογος που είναι ο μόνος που μπορεί να υποδείξει τη στάση και τις διαθέσεις των ανένταχτων ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ και που όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι αποτελούν ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΟΥΣΑ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το κείμενο στάλθηκε και στην ΑΥΓΗ για να το συμπεριλάβει στο διάλογο που έχει ανοίξει.

Η ομιλία της Ν. Βαλαβάνη στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου - 4/6/2009

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Όπως το Σεπτέμβρη του 2007 έτσι και σήμερα το Ηράκλειο στέλνει μήνυμα ελπίδας, αγώνα και νίκης.

Η ενωτική, ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά είναι εδώ. Όχι μόνο τώρα, μπροστά στις ευρωεκλογές. Βρίσκεται εδώ, σταθερά, μαζί με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους νέους, που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή. Μαζί με τους πολίτες της Κρήτης, που κινητοποιούνται για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.

Δυο μόλις μέρες μας χωρίζουν απ΄ τις Ευρωεκλογές. Και το 53% των πολιτών στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., σύμφωνα με τελευταίες μετρήσεις μένει παγερά ασυγκίνητο.

Αυτό βολεύει όσο τίποτα άλλο τις κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. για να μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητες τον ίδιο δρόμο. Το δρόμο που οδήγησε στο ξήλωμα ενός αιώνα κοινωνικών κατακτήσεων. Που οδηγεί σε αντικατάσταση της πλήρους απασχόλησης με ελαστικές μορφές εργασίας και εισοδήματος. Που ισοπέδωσε τις ανάγκες των πολλών για τον υπερπλουτισμό των λίγων. Με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίση μετά τη μεγάλη κρίση του ‘29-’30.

Εκείνη η κρίση ξεπεράστηκε μέσω των εξοπλισμών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κρατικών επενδύσεων για την ανοικοδόμηση της ερειπωμένης Ευρώπης.

Κανείς δεν ξέρει σήμερα τι κατάσταση θα υπάρχει αύριο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ηγεσία της Ε.Ε. δεν κάνει πίσω από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που κόστισαν ήδη τη δουλειά και τα σπίτια σε εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου.

Επιδιώκει μια έξοδο απ’ την κρίση χωρίς καμιά προστασία της εργασίας. Με παραπέρα απορρύθμιση της σε βάρος ιδιαίτερα των γυναικών και των νέων. Mε μετατροπή της πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας σε πολιτική ανοιχτής μείωσης μισθών.

Με ένταση των ιδιωτικοποιήσεων του δημόσιου πλούτου. Της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας παιδείας, της δημόσιας υγείας και των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης.

Οδηγώντας τη μικρή και μεσαία αγροτιά, την οικογενειακή καλλιέργεια και κτηνοτροφία, στο σβήσιμο.

Απομυζώντας ακόμη περισσότερο τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό στις ζωές πραγματικών ανθρώπων - κι όχι των αριθμών στα αποσπασμένα απ’ την πραγματικότητα, οικονομικά τους μοντέλα.

Καταδικάζοντας στην πιστωτική ασφυξία μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στην ύφεση την πραγματική οικονομία.

Η αδιαφορία στην Ελλάδα απέναντι στις Ευρωεκλογές βολεύει αφάνταστα και την κυβέρνηση Καραμανλή, που εξασφάλισε τη χειρότερη διακυβέρνηση για τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Η ελληνική κυβέρνηση στις 8 και 9 του Ιούνη έχει κληθεί στις Βρυξέλλες για ν΄ απολογηθεί για την Ελληνική Οικονομία. Κι έχει ήδη έτοιμο νέο πακέτο αύξησης των έμμεσων φόρων, μέτρα επιδείνωσης του ασφαλιστικού και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, που δεν τολμά να εμφανίσει στο φως της μέρας προεκλογικά.

Μπορεί την Κυριακή να μην εκλέγεται Κυβέρνηση.
Αλλά μια καταδίκη της πολιτικής της Ν.Δ. θα στείλει ένα σοβαρό πολιτικά αποτρεπτικό μήνυμα: Ότι δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Ότι δε μπορεί να συνεχίσει με την ίδια ένταση τον αντιλαϊκό κατήφορο για όσο διάστημα ακόμα καταφέρει να μείνει αγκιστρωμένη στην κυβερνητική εξουσία.

Μια σοβαρή αποδοκιμασία, όμως, συνολικά του δικομματισμού, φέρνοντας τον στα χαμηλότερα ιστορικά όρια του, δε θ’ αποτελέσει μόνο μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δεν ξεχνούν τις ευθύνες των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Ταυτόχρονα θ’ απελευθερώνει πολιτικά δυνάμεις που καταλαβαίνουν ότι ή αυτή η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα θ’ αλλάξει ή όντως η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας πλην λίγων θα βουλιάξει.

Λένε, φίλες και φίλοι, ότι δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό διακύβευμα σ΄ αυτή την εκλογική μάχη. Ότι στα κράτη-μέλη συζητούνται εσωτερικά ζητήματα, άντε και σε μια σειρά κράτη, πρωτίστως στην Ελλάδα, Βρετανία και Ιταλία, σκάνδαλα, κι όχι η Ευρωπαϊκή προοπτική.

Δεν είναι έτσι. Κομβικό σημείο σύγκρουσης για την Ευρώπη και τη διέξοδο απ’ την κρίση γίνεται σήμερα το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Το Σύμφωνο θεσμοποιεί την ανεξέλεγκτη αγορά. Απολυτοποιεί τη δημοσιονομική πολιτική σε βάρος της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Σε περιόδους μεγάλης κρίσης, ύφεσης και ανεργίας, η εμμονή στη συνέχιση του αποτελεί, σύμφωνα με ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά, όπως ο Κρούγκμαν ή ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πρόντι, κάτι το «ηλίθιο». Κάτι το δογματικά καταστροφικό, θα λέγαμε εμείς.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν μέσα κι έξω από το Ευρωκοινοβούλιο για την κατάργηση και αντικατάσταση του από πολιτικές ενάντια στην ανεργία και την ύφεση, που μπορούν να απελευθερώσουν άμεσα τον ευρωπαϊκό χώρο και ν’ αναζωογονήσουν το σύνολο των οικονομιών των ευρωπαϊκών κρατών.

Κι ας μη μας λένε παραμύθια, ότι τυχόν κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας σημαίνει διάλυση της Ε.Ε. Η Ε.Ε. υπήρχε και πριν το Σύμφωνο Σταθερότητας, υπήρχε και πριν φορέσει το στενό κορσέ του νεοφιλελευθερισμού.

Ή το άλλο παραμύθι, ότι δεν υπάρχει κοινό νόμισμα χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική. Το δολάριο υπάρχει επί αιώνες ως κοινό νόμισμα όλων των Πολιτειών των ΗΠΑ, με την κάθε πολιτεία να ακολουθεί δική της δημοσιονομική πολιτική.

Από την άλλη, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης λίγο-πολύ τα λεγόμενα «εσωτερικά» θέματα
που μπαίνουν, πηγάζουν ουσιαστικά από την ατζέντα του Συμφώνου: Ύφεση, μονόπλευρη λιτότητα κι επέκταση του μοντέλου «δουλειά 3-4 ημερών τη βδομάδα με μείωση μισθών κατά 25%». Έκρηξη της ανεργίας, νέες «ευκαιρίες» για να επιταχυνθεί η ελαστικοποίηση της εργασίας. Οι νέοι, οι γυναίκες, οι μικροί και μεσαίοι αγρότες και οι μικροί επιχειρηματίες στο μάτι του κυκλώνα των «αγορών» και της πολιτικής των κυβερνήσεων καθ΄ υπαγόρευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Αυτά αποτελούν κεντρικό πολιτικό διακύβευμα των μεθαυριανών Ευρωεκλογών σε ένα ευρωπαϊκό κι ελληνικό τοπίο που σπαράσσεται επιπρόσθετα και από κάθε άλλου είδους κρίσεις.

Είναι τυχαία άραγε η διάνθιση της προεκλογικής εκστρατείας με σκάνδαλα σε διάφορες ώρες;
Τ΄ ότι εδώ η κυβέρνηση της Ν.Δ. έφτασε να κλείσει την ίδια τη Βουλή προκειμένου να πετύχει παραγραφή; Ξεκινώντας απ’ το Βατοπέδι, που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, συμπατριώτης μας Γιάννης Δραγασάκης ήταν αυτός που έφερε για πρώτη φορά στη Βουλή σε ανύποπτο χρόνο, το 2007, κι εν μέσω αδιαφορίας των βουλευτών των υπόλοιπων κομμάτων; Μέχρι το τελευταίο επεισόδιο της δήθεν «δραπέτευσης» των κατ’ εξοχήν αρμόδιων να μιλήσουν για τους πολιτικούς και τα κόμματα που τα έπαιρναν απ’ τα «μαύρα ταμεία» της SIEMENS;

Τα σκάνδαλα ως τμήμα της ατζέντας των Ευρωεκλογών σε περισσότερες χώρες αποδεικνύουν ότι πρόκειται επίσης για γενικευμένη κρίση της σχέσης ηθικής και πολιτικής, για κρίση πολιτιστική, για κρίση αξιών.

Έχει να κάνει με το γεγονός ότι μέρος του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων που διαμόρφωσαν τη σημερινή Ευρώπη συνδέεται όχι απλώς με τα «γενικότερα» συμφέροντα των επιχειρηματικών κύκλων. Αλλά και με τα «στενά» συμφέροντα της α ή β πολυεθνικής.

Γι΄ αυτό και δε μπορούν να εμπνεύσουν σήμερα κανέναν και για τίποτα. Γι΄ αυτό αναλώνονται σε πελατειακές σχέσεις, καλλιεργώντας τις ψευδαισθήσεις των ρουσφετιών και των ατομικών λύσεων.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς ήταν η μόνη που τάχθηκε ενάντια στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, που πάει να βάλει από το παράθυρο το Ευρωσύνταγμα που ματαίωσαν τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και Ολλανδία. Έχοντας προς το παρόν μπλοκαριστεί από το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, το μοναδικό που έχει πραγματοποιηθεί γι΄ αυτήν, ψηφίστηκε νύχτα πέρυσι από την Ελληνική Βουλή με τις ψήφους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει δημοψήφισμα στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη-μέλη για τη Συνθήκη, με την οποία επιχειρείται να συνταγματοποιηθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. «Σκοτώνονται» να την περάσουν χωρίς καταφυγή στη θέληση των λαών, προκειμένου οποιαδήποτε ριζοσπαστική τροπή των πολιτικών πραγμάτων σε κράτος-μέλος να μη μπορεί να τις «πειράξει».

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στη βδομάδα των 65 ωρών, που καταφέραμε τελικά να «κοπεί» στο Ευρωκοινοβούλιο. Ενάντια στην Οδηγία Μπολκενστάιν και τη flexicurity, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Σταμάτησε διάφορα οικολογικά εγκλήματα σ’ Ευρώπη και Ελλάδα, ανάμεσα σ’ αυτά και στο Τοπλού. Φέραμε στο Ευρωκοινοβούλιο τη φωνή των πολιτών και οικολογικών κινήσεων που αγωνίστηκαν και σήμερα επαγρυπνούν για να μην καταστρέψει η απληστία μοναστηριού, εκκλησίας και μεγάλου κεφαλαίου τον Κάβο Σίδερο. Πιέσαμε για την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και για να υιοθετηθεί ένα σοβαρό πακέτο μέτρων κατά των κλιματικών αλλαγών.

Παλέψαμε ενάντια στη διασπάθιση των πόρων που συγκεντρώνονται από τους λαούς της Ευρώπης, για αναπτυξιακή χρήση του δημόσιου χρήματος.

Υπερασπιστήκαμε ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα.

Φέραμε στο Ευρωκοινοβούλιο τη φωνή του Δημάρχου του Ελληνικού, όταν απελευθέρωνε τις αποκλεισμένες παραλίες και τη φωνή της Κούνεβα: Τη φωνή των νοικιασμένων εργαζόμενων της Ευρώπης και των εγκλημάτων της εργοδοσίας.

Δώστε στο ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να συνεχίσει αυτό τον αγώνα από καλύτερες θέσεις. Με περισσότερους Ευρωβουλευτές, που δε θα κάνουν βήμα πίσω για να υπερασπιστούν τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζόμενων.

Ξέρετε τι διαφορά έκανε μέσα σ΄ αυτόν τον ενάμισι χρόνο για τα κινήματα, για τους αγώνες, για την κατάσταση των ανθρώπων, για να φτάνει η δική σας φωνή πολύ μακρύτερα απ’ ότι έφτανε, το γεγονός ότι από τον Σεπτέμβρη του 2007 στην Βουλή υπάρχει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέγεται στο Νομό Ηρακλείου.

Αξιοποιείστε αυτή την εμπειρία σας για να βοηθήσετε ώστε να βρεθούν περισσότεροι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ηρακλειώτες και Ηρακλειώτισσες,

Ο μισός προϋπολογισμός της Ε.Ε. κατευθύνεται μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, στην ενίσχυση της αγροτικής οικονομίας των χωρών της Ευρώπης. Θα ‘πρεπε αυτός ο τομέας και οι άνθρωποι που δουλεύουν σ΄ αυτόν ν΄ ανθούν.

Όπως ανθούσε πριν 20 χρόνια στην Κρήτη.

Κι όμως, σήμερα η αγροτική παραγωγή στην Ε.Ε. βρίσκεται σε κρίση. Οι εισαγωγές έχουν πάρει τη θέση των εξαγωγών. Δεν αρκεί πλέον για να θρέψει τους λαούς των χωρών-μελών της.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιοι εισπράττουν αυτόν το μισό προϋπολογισμό της Ε.Ε., που προορίζεται για τη στήριξη των αγροτών και την παραγωγή τροφίμων;

Πρόσφατα έγινε για πρώτη φορά γνωστό ότι 210 μεγάλες εταιρείες εισπράττουν 2,5 δις ευρώ, όσα δηλ. εισπράττει συνολικά η Ελλάδα και κατανέμει ανάμεσα σε 900.000 δικαιούχους αγρότες. Η μεγαλύτερη εταιρεία εισπράττει μόνη της 180 εκ. ευρώ, δηλ. περισσότερα απ’ όσα εισπράττει το σύνολο των δικαιούχων του Νομού Ηρακλείου.

Και κάποιες απ’ τις μεγαλύτερες τα εισπράττουν για να παράγουν προϊόντα αδυνατίσματος για τις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής.

Οι Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και στο σύνολο της η Ευρωομάδα της Αριστεράς θα παλέψουν για να σταματήσει η Ε.Ε. να κλέβει τους αγρότες.

Η αποδόμηση του προστατευτικού συστήματος της αγροτικής οικονομίας, που άρχισε το 1990 ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο 2003 με τη νέα ΚΑΠ.

Αυτό έγινε για να προσαρμοστεί και η γεωργία στο μοντέλο της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς.

Φτάσαμε έτσι το κιλό του ελαιόλαδου για τον παραγωγό να εξισώνεται φέτος με την τιμή δυο μπουκαλιών νερού.

Μια χούφτα μεγάλων εταιριών παραγωγής, τυποποίησης και εμπορίας τροφίμων κυριαρχούν πλήρως. Οι αλυσίδες των μεγάλων σουπερ-μάρκετ λυμαίνονται την αγορά της Ευρώπης.

Έτσι οδηγούνται στη διάλυση οι αγροτικές οικονομίες που στηρίζονται στη μικρομεσαία αγροτιά, όπως συμβαίνει στη χώρα μας.

Μέσα σε μια μόνο 7ετία, μεταξύ 1999 και 2006, στην Κρήτη η απασχόληση στη γεωργία και κτηνοτροφία μειώθηκε από το 35% στο 22% του συνόλου των εργαζόμενων αντρών και γυναικών στο νησί.

Η πλειοψηφία των γεωπόνων είναι άνεργοι.
Στα 320 καταστήματα γεωργικών ειδών του νησιού ο τζίρος έχει μειωθεί σήμερα κατά 80% και οι 1.400 εργαζόμενοι σ’ αυτά δουλεύουν με την απειλή της ανεργίας.

Εμείς λέμε στους μικρούς και μεσαίους αγρότες, στις γυναίκες αγρότισσες και πριν απ’ όλα στους νέους αγρότες, που χωρίς αυτούς δε μπορεί να υπάρξει αύριο.

Δώστε μας τη δυνατότητα, στέλνοντας περισσότερους Ευρωβουλευτές, να παλέψουμε μαζί για τη διαμόρφωση μιας νέας ΚΑΠ με κατεύθυνση τη ριζική αναμόρφωση της αγροτο-κτηνοτροφικής πολιτικής. Με προτεραιότητες την ανακατανομή των πόρων υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων και υπέρ των ελλειμματικών προϊόντων του ευρωπαϊκού Νότου.

Ας παλέψουμε μαζί για να υπάρξει η δυνατότητα εθνικής στρατηγικής για την αγροτική ανάπτυξη, στηριγμένη στην παραγωγή των βασικών προϊόντων της Μεσογειακής Διατροφής, που κάποτε την αποκαλούσαν κρητική Διατροφή! Με πλήρη και ουσιαστική αξιοποίηση των γεωπόνων από το ελληνικό κράτος για τη στήριξη της μικρής αγροτικής καλλιέργειας. Μόνο έτσι μπορεί πραγματικά ν’ αξιοποιηθεί η βιοποικιλότητα της χώρας μας και του νησιού μας!

Να ενισχύσουμε την οικολογική διάσταση της γεωργίας! Σ’ ένα περιβάλλον μ΄ εξαντλημένο χώμα και χωρίς νερό, δε μπορεί να υπάρξει γεωργία και κτηνοτροφία οποιουδήποτε είδους!

Να παλέψουμε για αλλαγή των παραγωγικών πρότυπων, για προϊόντα ποιοτικά, παραγόμενα με περιορισμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λίπανσης. Για ειδικά μέτρα ενίσχυσης των ορεινών και ημιορεινών περιοχών. Για ουσιαστική στήριξη, παράλληλα, της μικρής βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας!

Να αγωνιστούμε για την ανασύνταξη του συνεταιριστικού κινήματος και των άλλων συλλογικών μορφών παραγωγής, που σήμερα συγκλονίζονται από την ανυποληψία.

Φίλες και φίλοι,

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η ανθρωπότητα βρίσκεται απέναντι σε μια περιβαλλοντική κρίση και μια δραματική κλιματική αλλαγή, που θέτει σε δοκιμασία την επιβίωση του πλανήτη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει μια οικολογία μαχόμενη και ριζοσπαστική, σε ενότητα με μια αριστερή πολιτική οπτική. Δε φοβήθηκε να τα βάλει με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Από μεγαλοεργολάβους μέχρι τους βιομήχανους που ρυπαίνουν. Δε φοβήθηκε να συγκρουστεί ούτε με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ούτε και να έρθει σε αντίθεση και με μερίδα της κοινής γνώμης, όπως έγινε στην περίπτωση του Τοπλού και του Ελαιώνα.

Σχεδόν χίλιες ερωτήσεις κατέθεσε στο ευρωκοινοβούλιο ο Δημ. Παπαδημούλης και οι περισσότερες από αυτές αφορούσαν ζητήματα περιβάλλοντος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν από την αρχή παντού, στα κινήματα για το περιβάλλον στην πόλη αλλά και σε όλα τα μεγάλα περιβαλλοντικά μέτωπα της χώρας.

Υπερασπίστηκε τους τελευταίους αδόμητους χώρους και τα μεγάλα Μητροπολιτικά Πάρκα στο Γουδή και στο Ελληνικό.

Από τις μάχες για την απελευθέρωση των ακτών και παραλιών της Αθήνας μέχρι την απομάκρυνση των γιγάντιων κεραιών κινητής τηλεφωνίας από τις αστικές περιοχές, όπου σημειώθηκαν σημαντικές νίκες.

Από τον αγώνα για τη διάσωση των περιαστικών δασών και του Υμηττού μέχρι τον «πόλεμο» για τον Ελαιώνα, όπου τελικά δικαιωθήκαμε: To γήπεδο του Παναθηναϊκού προχωρεί σήμερα χωρίς το «τέρας» 70.000 τ.μ. του εμπορικού κέντρου του Βωβού.

Aπό τα μέτωπα του Ασωπού, του Αχελώου και του λιθάνθρακα, μέχρι τα φαραωνικά αιολικά πάρκα των μεγαλοεπιχειρηματιών της «πράσινης ανάπτυξης», που έχουν ξεσηκώσει στο πόδι και τον τελευταίο κάτοικο στη Σίφνο.

Εδώ στην Κρήτη μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ο βουλευτής Ηρακλείου Αλ. Αλαβάνος στήριξαν αποφασιστικά επιτροπές κατοίκων, την Τ.Α. και οικολογικές κινήσεις, ανάλογα με την περίπτωση, σε πολύ σημαντικά μέτωπα και συγκρούσεις για περιβαλλοντικά προβλήματα.

Πριν απ’ όλα στήριξαν και πρωτοστάτησαν στον αγώνα ενάντια στα «δύο τέρατα στην Κρήτη», όπως χαρακτηρίζει το περιοδικό Σπίγκελ την περίπτωση του Τοπλού και του λεγόμενου Λιμανιού του Νότου στο Τυμπάκι.

Στήριξαν και στηρίζουν την Επιτροπή Κατοίκων για να περάσει η πρώην Αμερικάνικη Βάση των Γουρνών ως δημόσιος χώρος αναψυχής, πράσινου και μπάνιου στους κατοίκους του Ηράκλειου και των γύρω περιοχών, που ασφυκτιούν μέσα σε μια άναρχη, χωρίς πνεύμονες πράσινου και αυθαίρετη κατά το μεγαλύτερο μέρος της, έξω απ’ τα τείχη, πόλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον αγώνα ενάντια στη δημιουργία λατομικής ζώνης στις Γούβες και στην ενδοχώρα κατά μήκος της βόρειας, τουριστικά αναπτυγμένης, παραλίας του νησιού.

Αντιπάλεψε την, με παράνομες άδειες της Διοίκησης, λειτουργία λατομείων μέσα σε προστατευόμενες περιοχές ΝΑTURA: Από την Κάντανο, όπου το λατομείο «τρώει» μαζί και την ιστορική μνήμη, μέχρι τον Βαχό της Βιάννου, όπου «τρώει» το μοναδικό δάσος της περιοχής.

Βρεθήκαμε μαζί με όλους του Δήμους και τους κατοίκους της περιοχής στο ανοιχτό μέτωπο για την προσπάθεια δημιουργίας εργοστάσιου θερμικής καύσης σκουπιδιών - μια λύση απαρχαιωμένη, που εγκαταλείπεται παντού - στη Επισκοπή.

Στηρίξαμε όλες τις πρωτοβουλίες για μια βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων απέναντι στον κίνδυνο ερημοποίησης του νομού και ευρύτερα της Ανατολικής Κρήτης.

Πρωτοστατούμε για την απελευθέρωση, κόντρα στην εμπορευματοποίηση του Αιγιαλού και των ακτών του νησιού μας.

Σήμερα, και αφού ο βουλευτής Ηρακλείου Αλ. Αλαβάνος πήρε πρωτοβουλίες για να δρομολογηθεί η δημιουργία αεροδρομίου στο Τυμπάκι, υποστηρίζουμε ότι το έργο πρέπει να προχωρήσει χωρίς βιασύνη. με διαφάνεια ως προς τους όρους των περιβαλλοντικών μελετών που σήμερα δε δίνονται στη δημοσιότητα και σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση απ’ αυτή που το προγραμματίζει η κυβέρνηση:

Θέλουμε ένα αεροδρόμιο δημόσιο για να είναι ασφαλές για τους ανθρώπους και το περιβάλλον και φτηνό – όχι όπως το «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Πολιτικό, χωρίς συνύπαρξη με το στρατιωτικό.

Θέλουμε ένα αεροδρόμιο κυρίως για το νομό Ηρακλείου, και όχι ένα τέρας που θα εξυπηρετεί κάτι ανάλογο με το Λιμάνι του Νότου, όλους τους νομούς, εξαφανίζοντας πρακτικά το μισό νότιο κομμάτι του νομού.

Χρειάζεται να μελετηθεί η κατασκευή όχι μόνο δρόμων ταχείας πρόσβασης, αλλά και περιαστικών μέσων μαζικής μεταφοράς, κάτι ανάλογο με τον Προαστιακό της Αθήνας.

Τα αντισταθμιστικά μέτρα ν΄ αφορούν τους κατοίκους που θίγονται στην περιοχή.

Και χρειάζεται να εξασφαλιστεί ότι ο χώρος του αεροδρόμιου «Νίκος Καζαντζάκης» θ΄ αποδοθεί τελικά στην τοπική κοινωνία ως χώρος ελεύθερος, πρασίνου και κοινωνικών δράσεων, κι όχι τσιμέντου και εμπορικών χρήσεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε και δίνει αυτές τις μάχες στην Ελλάδα και στο νησί μαζί με τους κατοίκους των περιοχών, μαζί με ορισμένες Δημοτικές Αρχές και μαζί με μια μεγάλη ποικιλία οικολογικών κινήσεων. Μαζί τους κατέκτησε σημαντικές νίκες και αναχαίτισε πολύ σημαντικά περιβαλλοντοκτόνα σχέδια.

Στην Κρήτη είχαμε τη χαρά να συναντηθούμε με μέλη των Οικολόγων-Πράσινων μέσα στους αγώνες σε πολλά από τα μεγάλα περιβαλλοντικά μέτωπα στο νησί, από το Τοπλού μέχρι την Κάντανο, υπό την κοινή ομπρέλα της «Οικοκρήτης».

Αυτό δε συμβαίνει δυστυχώς σχεδόν πουθενά αλλού, μ΄ εξαίρεση κάποια θέματα στην ευρύτερη περιοχή Θεσσαλονίκης. Στο μέλλον ελπίζουμε να συναντήσουμε σε όλα τα βασικά μέτωπα τους Οικολόγους-Πράσινους. Σε ένα διαφορετικό ρόλο απ΄ αυτόν του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Πρασίνων, που εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη έχει σταματήσει να παίζει οποιοδήποτε εναλλακτικό ρόλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν υποστηρίζουν την άποψη για «πράσινη οικονομία», που σημαίνει ότι την προστασία του περιβάλλοντος αναλαμβάνει το τμήμα του μεγάλου κεφάλαιου, που επενδύει σε τομείς «πράσινης» τεχνολογίας.

Εμείς βλέπουμε τους ανθρώπους ως κοινωνία που διαθέτει οικονομία, εκείνοι τους βλέπουν ως κοινωνία που είναι οικονομία, στην οποία επιχειρούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.

Γι΄ αυτό και πιστεύουμε στην επεξεργασία και στη απόδοση της περιβαλλοντικής διάστασης στην παραγωγική και σε κάθε άλλη δραστηριότητα σήμερα - και όχι στο αντίθετο.

Πραγματικά «πράσινη» πολιτική είναι μόνο αυτή που αμφισβητεί τα αλόγιστα καταναλωτικά πρότυπα και το επιχειρηματικό κέρδος ως πυρήνα γύρω απ’ τον οποίο οικοδομείται ολόκληρη η κοινωνική πραγματικότητα.

Ηρακλειώτες και Ηρακλειώτισσες,

Αυτό το φθινόπωρο, μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, το Ηράκλειο θα δοκιμαστεί πολύ εντονότερα από την κρίση.

Το τουριστικό μοντέλο, που στάθηκε ο δεύτερος πυλώνας οικονομικής ανάπτυξης του νησιού, έχει εξαντλήσει τα όρια του.

Και βέβαια η λύση δεν βρίσκεται στον τουρισμό του αλκοόλ και της βίας, που βιώνουν τα Μάλια. Ούτε στις συνεχόμενες μειώσεις των τιμών που επιβάλλουν οι τουρ οπερέιτορς και οδηγούν στην καταστροφή των μικρών οικογενειακών τουριστικών επιχειρήσεων. Ούτε στη συνακόλουθη ανεργία και τη συμπίεση του εισοδήματος των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που στην εργασία τους στηρίχτηκε η ανάπτυξη του τουρισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι χρειάζεται μια ριζική αλλαγή της πολιτικής για τον Τουρισμό. Στο κέντρο των προτάσεων μας βρίσκεται η άμεση και καθοριστική σύνδεση του τουρισμού με τις ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος (φυσικού, πολιτιστικού, κοινωνικού). Η προώθηση των ειδικών μορφών τουρισμού με προτεραιότητα στις μορφές ήπιας ανάπτυξης. Η ανάσχεση της επιβάρυνσης των ήδη ανεπτυγμένων τουριστικών περιοχών.

Μέτρα ανακούφισης των τουριστικών περιοχών όλης της χώρας, με τη δημιουργία των αναγκαίων υποδομών και εφαρμογή προγραμμάτων ανάπλασης των φορτισμένων τμημάτων τους, όπως είναι η βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης. Έτσι θα εξασφαλιστεί και η ελεύθερη πρόσβαση και απόλαυση των ακτών απ’ όλους. Ενίσχυση προγραμμάτων που θα προωθούν την ενσωμάτωση αυθεντικών παραδοσιακών προϊόντων στο τουριστικό προϊόν. Με στόχο τη διάχυση των ωφελειών της τουριστικής ανάπτυξης και στους άλλους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας.

Φίλες και φίλοι. Συμπολίτισσες και συμπολίτες.

Την Κυριακή μπορούμε να αλλάξουμε το πολιτικό τοπίο. Μπορούμε να ανοίξουμε ένα νέο δρόμο, που να δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανατροπή των πολιτικών που πνίγουν τις ανάγκες των πολλών και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων. Ένα νέο δρόμο για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελπίδα. Ένα δρόμο για την αναγέννηση του λαού και του τόπου.

Πραγματικά χρήσιμη ψήφος είναι μόνο η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ! Ψήφος αντίστασης για μια άλλη προοπτική της κοινωνίας και της χώρας. Ψήφος καταδίκης του δικομματισμού.

Ψήφος για μια Ευρώπη προοδευτική, ειρηνική, διεθνιστική, φεμινιστική, χωρίς νεοφιλελευθερισμό, ρατσισμό, στρατεύματα σε ξένες χώρες και καταστολή.

Να φτάσει παντού η φωνή και το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ!

Ας στείλουμε όσο το δυνατόν περισσότερους Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!

Για να γίνει ξανά η Αριστερά ελπίδα του λαού και των νέων ανθρώπων!

Για να νικήσει στην Ελλάδα μια Αριστερά σύγχρονη, ριζοσπαστική, τολμηρή, ενωτική. Με ανοιχτό το μυαλό και τις γραμμές της.


ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΣΥΡΙΖΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ


ΠΕΜΠΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ, 20:00'
στα ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ


ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΣ



Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες

Λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές καλούμαστε, ως ενεργοί προοδευτικοί αριστεροί πολίτες να απαντήσουμε με το δικό του ο καθένας τρόπο
-ποιά ειναι τα διλλήματα που εχουμε μπροστά μας
-ποιά ειναι η δική μας απάντηση σ' αυτά
-τι μπορούμε να κάνουμε ο καθένας προσωπικά για να ενισχύσουμε την κατεύθυνση που θέλουμε να πάνε τα πράγματα

Στην περίοδο της κρίσης το μεγάλο θέμα στήν Ελλάδα και στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο είναι ποιός θα πληρώσει αυτήν την κρίση . Στην Ελλάδα στην Ευρώπη και σ' όλο τον πλανήτη ένα συνθημα ενώνει τον κόσμο της εργασίας, τους από κάτω :

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Οι τελευταίες εκλογές ανέδειξαν το ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής αριστεράς το ΣΥΡΙΖΑ , ως την ελπίδα για να πάνε τα πράγματα σε μια δημοκρατική, σοσιαλιστική, φεμινιστική, οικολογική κατεύθυνση. Στα δυο σχεδόν χρόνια που ακολούθησαν ο ΣΥΡΙΖΑ με λόγο και πράξη ολοκληρώνει τη φυσιογνωμία του. Με τη συμμετοχή του στα κινήματα αλλά και με την εκπόνηση του προγράμματος του απαντά
ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ χωρίς να πέσουν τα βάρη της στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Η απάντηση αυτή που για να ολοκληρωθεί στα επί μέρους χρειάζεται συμμετοχή και κόπο, αποτελεί κατεύθυνση μιας κυβερνητικής πολιτικής με αριστερό πρόσημο και σοσιαλιστική προοπτική αλλά και κατεύθυνση των προσπαθειών και των αγωνών μας σε κάθε Περιφέρεια, Δήμο, γειτονιά , σε κάθε χώρο δουλειάς και σπουδών, σε κάθε Σωματείο.

Κεντρικός πυρήνας της φυσιογνωμίας και του προγράμματος μας είναι:

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ


Αγωνιζόμαστε για υγεία παιδεία κοινωνική ασφάλιση, δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, δάση και ακτές, έξω απο τη λογική του κερδους, στη λογική της κάλυψης των αναγκών. Να διευρύνουμε την οικονομία των αναγκών εις βάρος της οικονομίας του κέρδους.

Υπηρετωντας τη φυσιογνωμια και τους στόχους μας οι δυναμεις του ΣΥΡΙΖΑ σταθηκαμε διπλα στα κινήματα πολλές φορες μονοι μας διχως να λογαριάζουμε κοστος και μικροκομματικά οφέλη , ηρθαμε σε συγκρουση με μεγάλα επιχειρηματικα συμφέροντα, με την κυβέρνηση ακομη και κατεστημένες αντιλήψεις σε τοπικές κοινωνίες .

Δεν επαναπαυθηκαμε στις δαφνες της απόκρουσης της αλλαγης του αρθρου 16 και 24 του Συνταγματος, αλλα αγωνιστήκαμε για την αποκρουση της εκτροπής του Αχελωου, για την μολυνση του Ασωπού για την απόρριψη της χρήσης του λιθάνθρακα στην παραγωγή ενέργειας για τη χρήση ανανεώσιμων πηγων για την υπεράσπιση του δημοσιου χώρου στη Χαλκιδικη και το Βατοπέδι και τον Υμητο και τις παραλιες του Ελληνικού, σταθήκαμε μονοι μας εναντιοι στο γιγαντιο Mall του Βωβου διπλα στο γηπεδο του ΠΑΟ στον Ελαιωνα.

Αγωνιστήκαμε ενάντια στο διαμετακομιστικο κεντρο στο Τυμπάκι, εναντια στην καταστροφή του κολπου του Δερματα, εναντια στην ιδιωτικοποιηση της βασης των Γουρνων, ενάντια στην καταστροφη του Καβο Σιδερο απο φαραωνικά σχεδια ξενων κερδοσκόπων, ενάντια στην καυση των απορριμάτων, υπερ της οικολογικής διαχείρισης τους, υπερ των ηπιων μορφων ενέργειας, υπερ της χρηστης διαχείρισης των υδάτινων πόρων μακρια απο καταστροφικά ατέλειωτα εργα τυπου Αποσελεμη, υπερ ενος νεου αεροδρομιου στο Ηράκλειο, μακριά απο την πολη , δημοσιου χαρακτήρα, με το μικρότερο κόστος για το περιβαλλον, υπερ του δικαιωματος των αγροτων σε αξιοπρεπή ζωή εναντια στα ολεθρια αποτελεσματα της ΚΑΠ.

Σταθηκαμε απεναντι σ' ολο το πολιτικο συστημα υπερασπιζομενοι την εξέγερση της νεολαιας το Δεκεμβρη , αρνηθήκαμε να χαρακτηρισουμε ολους τους νεους κουκουλοφορους, αρνηθήκαμε να δουμε πισω απο το αιτημα για μια αλλη Ελλαδα μονο τις σπασμενες βιτρινες.
Εξω απο τη Βουλη αλλα και μεσα στη Βουλη και την Ευρωβουλη αγωνιστήκαμε για τα δικαιωματα των εργαζομενων, των πολλων, για ασφαλη και αξιοπρεπη εργασια για αξιοπρεπεις αμοιβες, για την κοινωνική ασφάλιση, για δημοσια παιδεία και υγεία, για δημοκρατία και διαφάνεια .
Για ολα αυτα βρεθήκαμε στο στόχαστρο των δυναμεων του κατεστημενου. Μας λοιδωρησαν μας κατηγορησαν μας εδειξαν με το δακτυλο. Ενοχλησαμε ταραξαμε τα νερα και συνεχίζουμε.
Δυναμή μας είναι τα μελη και οι φίλοι μας, ολοι οι πολίτες που βρέθηκαν διπλα μας σε μικρούς και μεγαλους αγωνες. Καλουμαστε για τις επόμενες μερες να μιας ενωτικης ριζοσπαστικης ανανεωτικης δημοκρατικής κινηματικης αριστερας.

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΦΙΚΤΟΣ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ


Η Εκλογική Επιτροπή
του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ; Μιλούν οι υποψήφιες και οι υποψήφιοι του ευρωψηφοδελτίου