του Γρηγόρη Καλομοίρη
Αντιπρόεδρου του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ
Οι κατεδαφιστικές παρεμβάσεις της πολιτικής που εφαρμόζουν η κυβέρνηση και η Τρόικα στο χώρο της εκπαίδευσης θα αναδειχτούν με δραματικό τρόπο και τη νέα σχολική χρονιά.
Ανακοινώθηκε πρόσφατα από την υπουργό Παιδείας ότι θα διοριστούν φέτος μόλις 600 μόνιμοι εκπαιδευτικοί στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή, όμως, αυτοί που προβλέπεται να συνταξιοδοτηθούν φτάνουν περίπου τις 11.000. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι το 2010 οι διορισμοί δεν ξεπέρασαν τους 2.800, ενώ οι συνταξιοδοτήσεις έφτασαν τις 11.500, διαπιστώνουμε ότι στη διετία (2010-11) εφαρμογής των μνημονίων γίνονται 3.400 περίπου διορισμοί για να καλύψουν τα κενά που δημιουργεί η συνταξιοδότηση 23.000 περίπου συναδέλφων τους!! Το γεγονός ότι θα γίνουν 600 μόνο διορισμοί φέτος σημαίνει ότι 2.500 περίπου εκπαιδευτικοί, που θα έπρεπε, με βάση τους νόμους, να έχουν διοριστεί από το 2010, θα παραμείνουν για ένα ακόμη χρόνο αδιόριστοι.
Ταυτόχρονα, το πάγωμα των διορισμών συνδυάζεται με την προώθηση μεσαιωνικών συνθηκών εργασίας για τους εκπαιδευτικούς. Μετά τις συμβάσεις αναπληρωτών ΕΣΠΑ, που εφάρμοσε για πρώτη φορά πέρυσι η κυβέρνηση, τώρα οι άνεργοι εκπαιδευτικοί θα καλούνται να εργαστούν στο Δημόσιο αλλά ως εργαζόμενοι σε ιδιώτη εργοδότη και στους Δήμους. Σημαντικοί εκπαιδευτικοί τομείς υπάγονται στα προγράμματα «Κοινωνικής Εργασίας», καθώς η κυβέρνηση επιδιώκει να συμπεριλάβει και το χώρο της εκπαίδευσης με δραστηριότητες και προγράμματα που τιτλοφορούνται ως υπηρεσίες φροντίδας , δράσεις για παιδιά και νέους, φροντίδα ατόμων με ειδικές ανάγκες, εξωσχολικά προγράμματα για μαθητές, οδική ασφάλεια μαθητών, σίτιση σε ολοήμερα σχολεία φτωχών περιοχών κ.λπ.
Η «σιδηρά» κυρία υπουργός Παιδείας διεκδικεί επάξια τον τίτλο της πλέον συνεπούς και άτεγκτης υπουργού στην εφαρμογή των σκληρών, αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων. Αφού προχώρησε στην κατάργηση/συγχώνευση 2.000 περίπου σχολικών μονάδων, τώρα προβάλλει το νέο της «επίτευγμα»: Μέσα σε μια διετία «κατορθώνει» να μειώσει το εκπαιδευτικό προσωπικό κατά 20% περίπου.
Η μείωση αυτή προκύπτει, πέρα από τα παραπάνω, και από τη μείωση των αναπληρωτών και ωρομισθίων από 15.000 το 2010-11 σε 6.000 περίπου το 2011-12.
Οι συνέπειες στη λειτουργία των σχολείων και κυρίως στη διασφάλιση της παροχής του μορφωτικού αγαθού σε όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού από αυτή την πολιτική θα είναί δραματικές τη νέα σχολική χρονιά.
Είναι σοβαρό το ενδεχόμενο λόγω της καθυστερημένης ανακοίνωσης των αποσπάσεων εκπαιδευτικών από νομό σε νομό (για πρώτη φορά θα εγκριθούν στις αρχές Σεπτέμβρη) να έχουμε χιλιάδες κενά διδακτικού προσωπικού για αρκετές εβδομάδες μετά την έναρξη των μαθημάτων.
Η ηγεσία του Υπ. Παιδείας θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις για να λειτουργήσουν τμήματα με 24-25 μαθητές στην Πρωτοβάθμια και 28-30 μαθητές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι δεδομένο, επίσης, για την ηγεσία του υπ. Παιδείας ότι οι θεσμοί αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (Ενισχυτική Διδασκαλία στα Γυμνάσια, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (ΠΔΣ) στα Λύκεια, τάξεις υποδοχής για τα παιδιά των μεταναστών κ.λπ.) αποτελούν πολυτέλεια για το σχολείο στην εποχή των μνημονίων και θα επιδιωχθεί να καταργηθούν πλέον ολοσχερώς τη νέα σχολική χρονιά. Θυμίζουμε ότι η ΠΔΣ προβλήθηκε πριν από μια δεκαετία περίπου από μια άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως η επαναστατική καινοτομία για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Η υπουργός Παιδείας πρόσφατα (15-6-2011) υπέγραψε απόφαση για τη μείωση του αριθμού μαθητών στα μουσικά σχολεία της χώρας. Αντί να ενισχύσει τα ήδη υποβαθμισμένα αυτά σχολεία με διορισμούς μόνιμου προσωπικού, αφού ήδη η ωρομισθία και μάλιστα η απλήρωτη είναι πια κανόνας, αντί να επιλύσει το οξύ πρόβλημα της μετακίνησης των μαθητών από και προς τα σχολεία (που ανατίθεται πλέον στους Δήμους χωρίς την αντίστοιχη επιχορήγηση) και να μεριμνήσει για τους αποφοίτους τους, με την πολιτική της τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κλείσιμο.
Την προηγούμενη σχολική χρονιά ξεκίνησε η συρρίκνωση των αθλητικών σχολείων, που προβλέπεται να συνεχιστεί και την επόμενη. Η υφυπουργός Παιδείας δηλώνει ότι «το πολύ υψηλό κόστος λειτουργίας και η μαζικοποίηση των Τμημάτων Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ) τα κατέστησαν αντιπαραγωγικά και αντιπαιδαγωγικά». Από πότε άραγε ο αθλητισμός και η άθληση είναι αντιπαιδαγωγικά;
Πρόσφατα, επίσης, ανακοινώθηκε το κλείσιμο 22 Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας μάς βομβαρδίζει με ωραία λόγια για την «καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης», κλείνουν Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, ορισμένα από τα οποία μάλιστα εγκαινιάστηκαν μόλις πριν ένα χρόνο (π.χ. ΚΠΕ Σικυωνίων Κορινθίας). Και όλα αυτά για να υπηρετηθούν κοντόφθαλμοι σχεδιασμοί εξοικονόμησης κονδυλίων σε βάρος της αληθινής παιδείας.
Σε μια χώρα, βέβαια, που προωθούνται fast track επενδύσεις μεγάλων συμφερόντων αγνοώντας τις περιβαλλοντικές μελέτες και εκποιώντας πολύτιμους ελεύθερους χώρους, παραλίες και ολόκληρη τη φύση, είναι φανερό ότι το τελευταίο που χρειάζεται, για τους κρατούντες, είναι η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.
Πριν λίγες μέρες η υφυπουργός Παιδείας παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο νομοσχέδιο με βάση το οποίο μπαίνει λουκέτο σε 800 τμήματα Ελληνικής Γλώσσας που λειτουργούν εδώ και δεκαετίες στο εξωτερικό.
Με πρόσφατη και αιφνιδιαστική απόφαση του υπ. Παιδείας υποβαθμίζεται περαιτέρω η διδασκαλία των ξένων γλωσσών στο Γυμνάσιο και το Δημοτικό. Συγκεκριμένα, με την αντιπαιδαγωγική αυτή απόφαση η δεύτερη ξένη γλώσσα δεν αποτελεί πια επιλογή των μαθητών, αφού δεν θα παρέχεται η δυνατότητα να τη διδάσκονται σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και προτιμήσεις, αλλά με βάση την οργανική θέση των εκπαιδευτικών στο συγκεκριμένο σχολείο. Έτσι αφαιρείται ένα ουσιαστικό κίνητρο από τους μαθητές και μαθήτριες να διδάσκονται την ξένη γλώσσα που επιθυμούν.
Η εφαρμογή αυτής της απόφασης θα οδηγήσει τους μαθητές σε εξεύρεση ιδιωτικών λύσεων, θα υπονομεύσει τη χορήγηση του πιστοποιητικού επάρκειας στις ξένες γλώσσες από το δημόσιο σχολείο πριν αυτό καλά καλά θεσμοθετηθεί, και θα οδηγήσει στη δημιουργία μεγαλύτερων τμημάτων και διαφορετικού επιπέδου γνώσεων στις γλώσσες που θα διδάσκονται.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν όλες οι παραπάνω αρνητικές εξελίξεις. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει. Μπορεί να μπει φρένο σε αυτή την πολιτική στην προοπτική της πλήρους ανατροπής της, εάν οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, οι εργαζόμενοι στο χώρο της εκπαίδευσης, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι γονείς, οι «αποφασισμένοι» πολίτες συγκροτήσουν το επόμενο διάστημα ένα ισχυρό ριζοσπαστικό μέτωπο υπεράσπισης της Δημόσιας Εκπαίδευσης ενάντια στα σχέδια κατεδάφισής της. Ο Σεπτέμβρης του 2011 μπορεί να αποδειχθεί «μαύρος» για την κυβέρνηση, την Τρόικα και την πολιτική τους και ταυτόχρονα να ανοίξει το δρόμο για τη διασφάλιση όλων των κοινωνικών αγαθών που απειλούνται από την πολιτική τους.
Κεντρική επιδίωξή μας είναι η συγκρότηση ενός πανίσχυρου μετώπου εργαζομένων, που θα συντρίψει την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, και θα ακυρώσει όλα τα μνημόνια προς όφελος των εργαζομένων της χώρας μας.
