--1. Αδιέξοδη η στρατηγική του «καλού μαθητή»
Η συγκυβέρνηση του τρίτου μνημονίου, αφού τρομοκράτησε, εκβίασε και εξαπάτησε τον λαό προεκλογικά, με τα περί επαναδιαπραγμάτευσης και απαγκίστρωσης, εδώ και πέντε μήνες πέταξε στα σκουπίδια ακόμα και την ίδια την
προγραμματική της συμφωνία και άρχισε να θέτει σε εφαρμογή το πραγματικό πρόγραμμα της. Αυτό δεν είναι άλλο από την επιθετικότερη εφαρμογή της καταστροφικής πολιτικής του μνημονίου, την αδιαμαρτύρητη ικανοποίηση και με το παραπάνω των απαιτήσεων των δανειστών. Αυτή ακριβώς είναι η στρατηγική του «καλού και υπάκουου μαθητή», η στρατηγική του «μερκελισμού».
Έτσι, η συγκυβέρνηση, ενώ ξεκίνησε τον Ιούλη να κουβεντιάζει μέτρα ύψους 11 δις ευρώ, έπειτα από «σκληρή διαπραγμάτευση» πέτυχε να τα κάνει 19 δις, με τα 11 δις να λαμβάνονται μέσα στον πρώτο χρόνο, το 2013. Επίσης, «πέτυχε» επιπρόσθετα, νέα μέτρα διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, μόνο και μόνο για να γίνει το χατίρι των τραπεζιτών και άλλων
μεγαλοεργοδοτών που τα ζητάνε επιτακτικά. Εν τω μεταξύ είχε ζητήσει άφεση αμαρτιών από την κ. Μέρκελ και, το σημαντικότερο, μπλόκαρε τις προσπάθειες δημιουργίας άξονα των χωρών του Νότου. Για αυτό και ο κ. Σαμαράς απουσίαζε από τη συνάντηση της Μάλτας με τους πρωθυπουργούς των χωρών του Νότου και τον Γάλλο πρόεδρο, ενώ λίγες μέρες αργότερα υποδεχόταν την κ. Μέρκελ μετά βαΐων και κλάδων.
Κουτοπόνηρα σκέφτεται η ηγεσία της συγκυβέρνησης: «αφού είμαστε αδύνατοι, να τα χουμε καλά με τον ισχυρό. Να φτιάξουμε το κλίμα με τη κα Μέρκελ. Να της ζητήσουμε άφεση αμαρτιών και να της υποσχεθούμε αιώνια πίστη σε ότι μας ζητήσει.». Βεβαίως, το αδιέξοδο της στρατηγικής αυτής έχει ήδη αρχίσει να καθίσταται προφανές. Όχι μόνο διότι παρά τα απάνθρωπα μέτρα του τρίτου μνημονίου η «δόση» αφενός δεν διασφαλίζεται αφετέρου προϋποθέτει και άλλες παραχωρήσεις ιδιαζόντως αναξιοπρεπείς (ειδικός λογαριασμός, παράκαμψη της Βουλής για ιδιωτικοποιήσεις, ρήτρες αυτόματης επιβολής νέων μέτρων κλπ). Αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, οι κυριότεροι από τους οποίους είναι οι παρακάτω:
Η στρατηγική του «καλού μαθητή»:
(α) Προϋποθέτει τη συνέχιση της ίδιας απάνθρωπης πολιτικής ύφεσης, λιτότητας και υψηλής ανεργίας, η οποία είναι αποδεδειγμένα καταστροφική, τόσο για την οικονομία όσο και για την κοινωνία. Έτσι, η καταστροφή βαθαίνει, τα κοινωνικά προβλήματα παροξύνονται. Ο επικείμενος χειμώνας συγκρίνεται πλέον με τον χειμώνα της μεγάλης πείνας του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.
(β) Αφήνει το ζήτημα της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους σε εκκρεμότητα και στις διαθέσεις των δανειστών, ενώ η πολιτική της ύφεσης και της λιτότητας συνεχώς το επιδεινώνει. Η εκκρεμότητα αυτή όμως αφενός καθιστά έωλο κάθε δημοσιονομικό σχεδιασμό (όπως πχ ο πρόσφατος προϋπολογισμός και το μακροπρόθεσμο, που είναι στον αέρα, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι) και αφετέρου ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
(γ) Στηρίζεται σε κίβδηλους εκβιασμούς με αφορμή το νόμισμα που επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την αβεβαιότητα και την οικονομική ύφεση.
(δ) Προϋποθέτει ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ευνοϊκή ρύθμιση αποκλειστικά και μόνο για την Ελλάδα τη στιγμή που η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και οξύνεται συνεχώς ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου.
Πρόκειται για πλήρως αναποτελεσματική στρατηγική διότι δεν βλέπει το πραγματικό πρόβλημα, αυτό που εμείς λέμε από την αρχή της κρίσης, ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό και άρα η λύση του δεν μπορεί να είναι ξεχωριστή για την Ελλάδα, αλλά συνολική για τον ευρωπαϊκό Νότο τουλάχιστον. Δεν θα μπορούσε να δοθεί κάτι ιδιαίτερο στην Ελλάδα που δε θα το ζητούσε την επόμενη μέρα και η καταρρέουσα Ισπανία.
(ε) Προσβάλει την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού, και προωθεί την μερκελικής έμπνευσης τιμωρητική πρακτική στις σχέσεις των χωρών της Ευρωζώνης αντί την πρακτική της αλληλεγγύης που χρειάζεται για την αντιμετώπιση της κρίσης.
--2. Αντί για επιχειρήματα,
ύβρεις, ψέματα και αναμάσημα των αποδεδειγμένα αποτυχημένων νεοφιλελεύθερων δογμάτων
Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από τον κ. Σαμαρά να εξηγήσει
γιατί ελπίζει ότι θα πετύχει η πολιτική της ύφεση την οποία, πριν γίνει ένθερμος υποστηρικτής του μνημονίου χάριν της εξουσίας, ο ίδιος επέκρινε δύο χρόνια τώρα. Πώς προτίθεται η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά προβλήματα που παροξύνει η πολιτική του μνημονίου; Ποιες είναι οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης για το δημόσιο χρέος και τη βιωσιμότητά του; Με ποιόν τρόπο θέτει το ζήτημα στους δανειστές μας, οι οποίοι δημόσια πλέον διαπληκτίζονται επ’ αυτού. Πιστεύει η ελληνική κυβέρνηση ότι το χρέος αυτό μπορεί να αποπληρωθεί; Πιστεύει ότι μπορεί να βελτιωθεί έστω και κατ’ ελάχιστο η κατάσταση στην ελληνική οικονομία χωρίς πρώτα να έχει λυθεί το ζήτημα βιωσιμότητας του χρέους και ανατραπεί η υφεσιακή πολιτική της λιτότητας;
Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από την συγκυβέρνηση μια σοβαρή συζήτηση με επιχειρήματα, δεδομένης και της κρισιμότητας της κατάστασης. Και τι εισέπραξε; Ύβρεις τόσο από τον κ. Σαμαρά όσο και από τον κ. Στουρνάρα. Ύβρεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου προσωπικά (προφανώς σχεδιασμένες να τονώσουν το καταρρακωμένο ηθικό των βουλευτών της συγκυβέρνησης). Παράλληλα, παρά την αποδεδειγμένη αποτυχία τους διεθνώς, επαναλήφθηκαν τα χιλιοειπώμενα
νεοφιλελεύθερα δόγματα ότι η έξοδος από την κρίση, οι νέες θέσεις εργασίας θα έρθουν αν εφαρμοστεί επιθετικότερα η μνημονιακή πολιτική που σε λιγότερο από τρία χρόνια τριπλασίασε σχεδόν την ανεργία. Και βεβαίως ακούστηκαν πολλά, πάρα πολλά ψέματα. Ιδού κάποια από αυτά:
Ο κ. Σαμαράς αρνήθηκε ότι άλλαξε απόψεις και υποστήριξε ότι αυτά που έλεγε παλαιότερα αυτά λέει και πράττει και σήμερα. Ιδού όμως τι έλεγε ο ίδιος προεκλογικά στο ΕΒΕΑ για την επιμήκυνση του προγράμματος: «
η περικοπή 11,7 δισεκατομμυρίων δημοσίων δαπανών για 2013-14 - να επεκταθεί για δύο ακόμα χρόνια. Ως το 2016 τουλάχιστον. Έτσι στον επόμενο Προϋπολογισμό του 2013, θα θεσπίσουμε περικοπές 3,5 δισεκατομμυρίων κι όχι 7,5 όπως θα συνέβαινε, αν το πρόγραμμα είχε διετή διάρκεια. Η χρονική επέκταση του προγράμματος θα επιτρέψει να γίνουν περικοπές από σπατάλη και διαφθορά, όχι από μισθούς και συντάξεις. Κεντρική μας πολιτική είναι: όχι άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι, κι όχι άλλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που το έχουν κόψει 10 φορές από τις αρχές του 2010. Και συνεχίζουν να το κόβουν…» Τι σχέση έχουν αυτά που ο κ. Σαμαράς έλεγε στο ΕΒΕΑ με την κατάργηση των δώρων Χριστουγένων-Πάσχα και επιδόματος αδείας για όλες τις συντάξεις και για τους μισθούς του δημοσίου; Τι σχέση έχουν με τη νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τις νέες δραστικές μειώσεις και συντάξεων και μισθών, τους νέους φόροι εξαιτίας της κατάργησης των φοροελαφρύνσεων. Τι σχέση έχει με τις νέες περικοπές του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 150 εκατ. ευρώ το 2013 και άλλα τόσα το 2014;
Ο κ. Σαμαράς υποστήριξε επίσης ότι ο τελικός προϋπολογισμός του 2013 θα είναι πολύ καλύτερος απ’ αυτόν που ψηφίστηκε διότι ο ψηφισμένος στηρίχτηκε στις χειρότερες δυνατές εκτιμήσεις. Ωστόσο, ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε στηρίζεται στην εκτίμηση ότι παρόλο που η ύφεση συνεχίζεται το δεύτερο εξάμηνο του 2012 και παρόλο που αυτή θα είναι βαθειά και το 2013 (πάνω από 4%) η ανεργία θα μειωθεί το 2013 (κάτω από 23%) σε σχέση με όσο ήταν (πάνω από 25%) φέτος το καλοκαίρι! Δηλαδή, η ύφεση θα συνεχίζεται, η συγκυβέρνηση θα αποφασίζει τις απολύσεις που ψήφισε με το πολυνομοσχέδιο κι εντούτοις η ανεργία θα μειώνεται! Κι έχουν το θράσος να ρωτάνε τον Τσίπρα σε ποιόν κόσμο ζει! Με την πολιτική της λιτότητας που ψήφισαν και το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους σε εκκρεμότητα, ο προϋπολογισμός του 2013 πολύ σύντομα θα πέσει στα βράχια και θα χρειαστούν νέα μέτρα, όπως άλλωστε συνέβη με όλους ανεξαιρέτως τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς. Γιατί κοροϊδεύουν έτσι ασύστολα την ελληνική κοινωνία;
Ο κ. Σαμαράς επανέλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διώχνει τις επενδύσεις. Όμως δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που ακολούθησε την μνημονιακή πολιτική της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης που την τριετία 2010-2012 οδήγησε σε μείωση των επενδύσεων κατά περίπου 40% και σχεδόν τριπλασίασε την ανεργία; Ούτε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που επιβάλλει τη συνέχιση αυτής ακριβώς της υφεσιακής πολιτικής. Εκείνο για το οποίο παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην γίνει η αγορά εργασίας σκλαβοπάζαρο και να αποτραπεί το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας που επιθυμούν και σχεδιάζουν οι μνημονιακοί.
Ο κ. Σαμαράς υποστήριξε ότι η συγκυβέρνησή του εκφράζει την εθνική ενότητα. Αυτό κι αν είναι ψέμα. Διότι καμία ενότητα δεν μπορεί να εκφράσει μια κυβέρνηση που υπερασπίζεται αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα μια οικτρής μειοψηφίας μεγαλοκεφαλαιούχων και των φίλων τους, μια κυβέρνηση που παραγνωρίζει τη λαϊκή εντολή για αλλαγή της καταστροφικής πολιτικής του μνημονίου, μιας κυβέρνησης που ούτε καν την κοινοβουλευτική της ενότητα δεν μπορεί να διασφαλίσει αφού μέσα σε λιγότερο από 6 μήνες έχασε πάνω από δέκα βουλευτές που την στήριζαν (σχεδόν όλοι μαζί με την καταγγελία ότι παραβιάζει τις προεκλογικές δεσμεύσεις των τριών κομμάτων και την προγραμματική συμφωνία της) και όλα αυτά χωρίς καν ακόμη να έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται τα απάνθρωπα μέτρα του τρίτου μνημονίου. Είναι αδύνατον να υπάρξει εθνική ενότητα για την εφαρμογή μιας πολιτικής πολλές πτυχές της οποίας τα αρμόδια δικαστήρια έχουν ήδη κρίνει ως αντισυνταγματικές.
Το μεγαλύτερο ψέμα από όλα όμως είναι το ότι αν τολμήσουμε και αμφισβητήσουμε την πεπατημένη και απεδειγμένα καταστροφική για την Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωζώνη στρατηγική του
μερκελισμού θα έρθει η συντέλεια του κόσμου.
Συνέχισε δηλαδή ο κ. Σαμαράς την επιλογή του ίδιου ως πρωθυπουργού και του κόμματος του (βλέπε ανακοινώσεις ΝΔ) μιας ιδιαίτερα χαμηλού επιπέδου πολιτικής αντιπαράθεσης, η οποία εν τέλει καταλήγει στην κατάργηση κάθε έλλογου στοιχείου και άρα στον στυγνό αυταρχισμό. Αν και απαράδεκτη, η στάση αυτή είναι εξηγήσιμη διότι απλώς δεν υπάρχουν επιχειρήματα για να στηρίξουν τη μνημονιακή βαρβαρότητα.
--3 Η μόνη αξιόπιστη πρόταση είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Από τις συζητήσεις στη βουλή για μεσοπρόθεσμο και προϋπολογισμό έγινε σαφές ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για καταγγελία του μνημονίου, επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, ρύθμιση του χρέους με διαγραφή και ρήτρα ανάπτυξης, δημοσιονομική εξισορρόπηση και ανασυγκρότηση της κοινωνίας και οικονομίας με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, είναι η μοναδική πρόταση που μπορεί να δώσει διέξοδο στην ολοένα εντεινόμενη καταστροφή που προκαλούν τα αλλεπάλληλα μνημόνια. Κυρίως διότι αυτή είναι η μοναδική πρόταση που δίνει προτεραιότητα στις κοινωνικές ανάγκες και γι’ αυτό μπορεί να διασφαλίσει την απαραίτητη για την εφαρμογή της συνέργεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Βέβαια, δεν περιμέναμε αυτοί που έφεραν την ελληνική κοινωνία στη σημερινή άθλια κατάσταση, αυτοί που έκρυβαν τις λίστες Λαγκάρντ και υπέγραφαν τους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς με τη
Siemens, αυτοί που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν υπερκερδοφόρες, δημόσιες επιχειρήσεις όπως ο ΟΠΑΠ σε τιμή κάτω από τα ετήσια κέρδη τους, δεν περιμέναμε από όλους αυτούς να έχουν κάποια διαφορετική στάση απέναντι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ από το να μην παραδέχονται ούτε καν την ύπαρξή της ή να την θεωρούν «εκτός πραγματικότητας».
--4 Οι επιλογές της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ την απομακρύνουν με γοργούς ρυθμούς από την πολιτική και τις αξίες της αριστεράς.
Η υπερψήφιση από τη ΔΗΜΑΡ του προϋπολογισμού, με τα απάνθρωπα μέτρα των 11δις ευρώ για το 2013, ακυρώνει τα προσχήματα που προσπάθησε να κρατήσει η ηγεσία της με την επιλογή του «παρών» στο πολυνομοσχέδιο του μεσοπρόθεσμου. Γι’ αυτό και κατά τις συζητήσεις στη βουλή δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ
στο ντελίριο του ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού κυρίως από Σαμαρά και Στουρνάρα. Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά τόσο όσον αφορά τη στρατηγική του «μερκελισμού» όσο και την εφαρμογή του τρίτου μνημόνιο που είναι ακόμα πιο απάνθρωπο από τα προηγούμενα καθώς επιβάλλεται σε μια ήδη καθημαγμένη κοινωνία και οικονομία και βεβαίως περιλαμβάνει και τα εργασιακά. Η πολιτική αυτή δεν έχει καμία απολύτως σχέση ούτε με την αριστερά ούτε και με το μετεκλογική προγραμματική συμφωνία της συγκυβέρνησης. Η μόνη έγνοια της ηγεσία της ΔΗΜΑΡ είναι οι πολιτικές διεργασίες σε ένα τμήμα του μνημονιακού μπλόκ. Αυτό όμως την φέρνει σε πλήρη διάσταση ακόμη και με δικά της στελέχη, ακόμη και με τον κόσμο που την παρακολουθεί. Πρόκειται για σοβαρή ιδεολογικοπολιτική κρίση που το πιθανότερο είναι ότι θα έχει κι επόμενα στάδια.
--5 Ο νεοναζισμός είναι η άλλη όψη της απανθρωπιάς του μνημονίου. Εκείνοι που καταφεύγουν στην θεωρία των άκρων για να στηρίξουν το μνημόνιο, δεν υπονομεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ όπως ίσως νομίζουν, αλλά νομιμοποιούν πολιτικά τον νεοναζισμό. Φαίνεται ότι δεν τους νοιάζει αυτό. Ίσως κάποιοι να το επιδιώκουν κι όλας.
--6. Παρόλο που στο κίνημα προωθούνται ενωτικές πρακτικές, η ηγεσία του ΚΚΕ συνεχίζει μια ανθενωτική στρατηγική που εκ των πραγμάτων διευκολύνει τη συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν δίστασε να στηρίξει τις οικονομικο-πολιτικές αναλύσεις της στα κουραφέξαλα της ηγεσίας της ΝΔ για το «λόμπι της δραχμής» και να τηρήσει ίσες αποστάσεις από την συγκυβέρνηση και την αντιπολίτευση, για να λάβει κατόπιν συγχαρητήρια για τις αναλύσεις αυτές από τους πρωτεργάτες της μνημονιακής βαρβαρότητας.
--7. Πλησιάζει η ώρα που ο λαός θα δώσει δημοκρατική λύση δικαιοσύνης, κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.
Είναι λίγα τα ψωμιά της μνημονιακής βαρβαρότητας και των κυβερνήσεων που την προωθούν. Οι όποιοι σχεδιασμοί για συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα πέσουν στο κενό.
Ακόμη κι αν προχωρήσουν τα σενάρια για νέες μνημονιακές παρατάξεις, αυτά δεν μπορεί παρά να προσκρούσουν πάνω στις ζοφερές κοινωνικές πραγματικότητες που δημιούργησαν τα μνημόνια. Η λαϊκή αξίωση για ανατροπή της απάνθρωπης πολιτικής και του διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος που την προωθεί θα γίνει σύντομα ποτάμι που θα ματαιώσει κάθε συναφή σχεδιασμό. Η λαϊκή ετυμηγορία δεν θα αργήσει. Τις εκλογές που ζητά σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις επιβάλλει πολύ σύντομα ο ελληνικός λαός. Ώστε πλειοψηφικά να δώσει δημοκρατική λύση. Λύση κοινωνικής δικαιοσύνης, λαϊκής κυριαρχίας, προσωπικής και συλλογικής αξιοπρέπειας.
