ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ!

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ DIE LINKE ΣΤΗ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ, 18.11.2011

            Την Παρασκευή, 18.11.2011 μίλησε, δυστυχώς αποκλειστικά προφορικά και με την Ελλάδα στο επίκεντρο των αναφορών του, ο ‘Οσκαρ Λαφοντέν σε μια εξαιρετικά μαχητική ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση 2.000 ανθρώπων, οργανωμένη από το DIE LINKE του Κρατίδιου της Έσσης στην Πλατεία της (παλιάς) Όπερας – που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του λεγόμενου «Τετράγωνου των Τραπεζών» με τους ουρανοξύστες της Deutsche Bank, της Kommerz Bank και των υπόλοιπων μεγάλων τραπεζών, καθώς και του Χρηματιστήριου της Φρανκφούρτης, αλλά και της ΕΚΤ: Εδώ χτυπά η οικονομική καρδιά του καπιταλισμού στην Ευρώπη, από δω «επέστρεψε» στην Ελλάδα και ο Λουκάς Παπαδήμος.
            Η ατμόσφαιρα ήταν σουρεαλιστική, καθώς την ίδια ώρα στην Όπερα, σε απόσταση 20 μέτρων από τις τελευταίες σειρές των συγκεντρωμένων ανθρώπων, κατέφθαναν κάθε λίγο λιμουζίνες, που αποβίβαζαν στην είσοδο της Όπερας κυρίες με μακριές τουαλέτες και γούνες και μαυροκοστουμάτους κυρίους, οι οποίοι ανέβαιναν τα σκαλιά συνοδευόμενοι κάθε φορά από τα γιούχα του πλήθους: Ήταν το επίσημο δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον Πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Μόντι και τον Πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν. Ένα μεγάλο πανώ στην είσοδο της Όπερας ανάγγελλε ως εξής το δείπνο: «Μια εκδήλωση για την τέχνη και την κουλτούρα». Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες είχαν απόλυτο δίκιο: Δεν υπάρχει υψηλότερη εκδήλωση τέχνης και κουλτούρας από το φαί. Κι όπως λέει κι ο Μπρεχτ στην Όπερα της Πεντάρας: «Πρώτα η μάσα / κι η ηθική μετά.»
            Ο Λαφοντέν στην ομιλία του συνδιαλεγόταν κατευθείαν με τους τραπεζίτες που περνούσαν από την πασαρέλα απέναντι από τη μικρή σκηνή της συγκέντρωσης. Μίλησαν πριν από αυτόν για το παιχνίδι που παίζεται με το χρέος με τις γερμανικές κυρίως τράπεζες, θυμίζοντας τόσο το ναζιστικό παρελθόν της Deutsche Bank ως βασικού χρηματοδότη του προγράμματος επανεξοπλισμού τις Γερμανίας και των βασικών μετόχων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν/αι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής όπλων για το ναζιστικό καθεστώς Κρούπ, Τίσεν κλπ και οι παραγωγοί του αέριου εξόντωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Cyclon-B, όσο και το σημερινό της ρόλο, ως μέτοχου μέχρι και  του πυρηνικού εργοστάσιου  στη  Φουκουσίμα:  Ένας ηλικιωμένος πρώην παπάς, στέλεχος του κινήματος της ειρήνης, και ένας ανεξάρτητος αριστερός, ο οποίος εκλέγεται επί χρόνια Πρόεδρος του Συνδικάτου των Εκπαιδευτικών στην Έσση. Εμένα με είχαν καλέσει ως «Ελληνίδα δημοσιολόγο» να μιλήσω για την κατάσταση στην Ελλάδα -  για πρώτη φορά στη ζωή μου δημόσια στα γερμανικά…
            Ανάμεσα στις ομιλίες εμφανίστηκε μια γνωστή τραγουδίστρια ροκ κι ένα εκπληκτικό αντρικό ντουέτο με μουσικά κ.α. νούμερα από το σύγχρονο γερμανικό πολιτικό καμπαρέ.

            Αγαπητές φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες!

          Αποτελεί τιμή για μένα η πρόσκληση σας να μιλήσω για την κατάσταση στην Ελλάδα σ΄ αυτή τη μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση του DIE LINKE εδώ στη Φρανκφούρτη.
Σας ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη σας. Επειδή λέτε με γενναιότητα στο γερμανικό λαό την αλήθεια: Ότι δεν ευθύνεται συλλογικά ο ελληνικός λαός για την κρίση. Ότι η κρίση δεν αγκάλιασε την Ελλάδα επειδή οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι, όπως λέει η Bild, το Focus, η κ. Μέρκελ αλλά και ο κ. Παπανδρέου. Όπως δεν είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι οι εργαζόμενοι της Ισλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας  και όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που επίσης πλήττονται. Διεφθαρμένοι είναι όσοι Έλληνες έπαιρναν μίζες απ’  τη SIEMENS ή τις πολυεθνικές των όπλων για την αγορά πανάκριβων ψηφιακών παροχών και άχρηστων για την Ελλάδα οπλικών συστημάτων. Διεφθαρμένοι είναι επίσης όσοι εδώ στη Γερμανία έδιναν αυτές τις μίζες.
Ευχαριστούμε το Die Linke γιατί απεκάλυψε στο γερμανικό λαό αυτό που η Τρόικα κι η ελληνική Κυβέρνηση επιχειρούν να κρύψουν από τον ελληνικό λαό: Ότι ούτε ένα ευρώ από τα 65 δις που η Ελλάδα έχει εκταμιεύσει μέχρι σήμερα από την περυσινή δανειακή σύμβαση με την Τρόικα  δεν πήγε σε μισθούς και συντάξεις. Επέστρεψαν όλα στις τράπεζες για  τόκους  δάνειων, που το κεφάλαιο τους έχει πληρωθεί ως και δέκα φορές. Ότι η κρίση στην Ελλάδα και στις χώρες που «μολύνονται» κι ακολουθούν, άρα κι η ευθύνη γι΄ αυτή, είναι συστημική.

          Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
         
          η πατρίδα μου βρίσκεται σήμερα στην χειρότερη θέση από την εποχή της ναζιστικής κατοχής και του εμφύλιου πόλεμου. Ένα ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες επιταγές του ευρωπαϊκού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ενίσχυσε με κάθε τρόπο την κερδοσκοπία και τον παρασιτισμό. Ερήμωσε την κάποτε εξαγωγική ελληνική γεωργία.  Αποδόμησε τη μικρή βιομηχανική βάση της χώρας. Απάλλαξε τους Έλληνες εφοπλιστές από οποιαδήποτε φορολογία. Ευνόησε ένα άναρχο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης, πλήρως εξαρτημένο από τους μεγάλους γερμανικούς και ευρωπαϊκούς tour-operators. Οδήγησε τη χώρα γυμνή, το λαό και τους εργαζόμενους απροστάτευτους στη δίνη  της μεγάλης δομικής, οικονομικής και κοινωνικής, καπιταλιστικής κρίσης. Υπό την ολέθρια ηγεσία του Παπανδρέου, διευκόλυνε την επίθεση των αγορών ενάντια στην Ελλάδα, τον πιο αδύνατο κρίκο στην Ευρωζώνη, και βοήθησε να ξεσπάσει  η θύελλα κερδοσκοπίας που τίναξε στα ύψη τα ελληνικά επιτόκια δανεισμού και τα CDS για το ελληνικό χρέος. Έφερε  στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο συνηθισμένο ρόλο του: να εξασφαλίσει – αφήνοντας πίσω του ερείπια - ότι οι διεθνείς τράπεζες θα συνεχίσουν να εισπράττουν τους τόκους τους.  

          Πέρυσι την άνοιξη, στο μάτι του κυκλώνα της κερδοσκοπίας, ήταν πλέον φανερό ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συνεχίσει να καλύπτει τις εσωτερικές της ανάγκες, αλλά όχι και να πληρώνει τόκους. Τι έκανε η ελληνική κυβέρνηση; Αντί να κηρύξει στάση πληρωμών, με στόχο την αναδιαπραγμάτευση για δραστική διαγραφή του χιλιοπληρωμένου ελληνικού δημόσιου χρέους, αντί να δρομολογήσει μέτρα   ανάπτυξης της οικονομίας προς όφελος των εργαζόμενων και της χώρας, κατέφυγε στην Τρόικα και αποδέχτηκε το ακραία νεοφιλελεύθερο Μνημόνιο με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Παρά την παταγώδη αποτυχία του Μνημόνιου του Μάιου 2010, φέτος τον Ιούλιο επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Τρόικα το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα ισχύος μέχρι το 2015, με το οποίο όχι μόνο συνεχίζονται σε ακόμα πιο ακραίες μορφές οι ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά επιπλέον οδηγεί στην καθολική λεηλασία του ελληνικού δημόσιου πλούτου με ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που ξεπουλά κυριολεκτικά τα πάντα εκτός από τους Εθνικούς Δρυμούς και την Ακρόπολη - ως προϋπόθεση για ένα ελάχιστο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που εντελώς πλασματικά εμφανίστηκε ως 21% και στη συνέχεια, εξίσου πλασματικά, δήθεν 50%...
          Με το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο η χώρα απώλεσε την εθνική της ανεξαρτησία. Η λαϊκή κυριαρχία εκμηδενίστηκε, ενώ το Σύνταγμα της χώρας παραβιάζεται καθημερινά. Η  οικονομία καταστρέφεται προγραμματισμένα. Το ΑΕΠ  μειώθηκε κατά 14%. Ο ελληνικός λαός οδηγείται συστηματικά στην εξαθλίωση. Μέσα στα δυο αυτά χρόνια η ανεργία από 7,5% έφτασε στο 18,4%, ενώ μέχρι το τέλους του έτους θα έχουμε περισσότερους από 1.000.000 επίσημα καταγεγραμμένους και 21-22% επίσημη ανεργία. Το μεγαλύτερο όμως έγκλημα συντελείται σε βάρος της νεολαίας. Η ανεργία στις ηλικίες μεταξύ 15 και 24 ετών φτάνει το 43,3%: Πρόκειται όχι μόνο για μια «χαμένη γενιά», αλλά για πραγματική κοινωνική γενοκτονία.
          Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα συντελείται ένα γιγάντιο πείραμα κοινωνικής μηχανικής. Έχουμε μετατραπεί σε πειραματόζωα για δοκιμή πρωτόγνωρων μέτρων και εξαγωγή συμπερασμάτων πριν αυτά επιβληθούν και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.  Μέσα σ’  ενάμιση χρόνο καταργήθηκε ολόκληρος ο 20ος αιώνας στη σφαίρα των εργασιακών σχέσεων. Στις 27 Νοεμβρίου θα γίνουν, κατά παράβαση του Συντάγματος, οι πρώτες 30.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ο όρος «λιτότητα» είναι φτωχός για να εκφράσει την ελληνική πραγματικότητα. Οι μισθοί έχουν μέχρι στιγμής μειωθεί κατά 40% στο Δημόσιο και κατά 10% στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά η πρωτοφανής απαγόρευση σύναψης συλλογικών συμβάσεων μέχρι το 2015  οδηγεί κατά παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας στο δραστικό περιορισμό  του συνδικαλιστικού κινήματος και στην ακύρωση των υπαρχόντων συλλογικών συμβάσεων. Προχωρεί έτσι και η υλοποίηση του στόχου της Τρόικα για κατάργηση  του εθνικά κατώτερου μισθού, ώστε οι μισθοί να γίνουν «βαλκανικοί»: Να πέσουν στα  350-450 ευρώ για 8 ώρες δουλειάς, όταν οι τιμές στην Ελλάδα είναι τιμές Γερμανίας. Τα 400.000 μαγαζιά που έκλεισαν δείχνουν τη ραγδαία αποδιάρθρωση των μεσαίων στρωμάτων. Οι αυτοκτονίες έχουν υπερδιπλασιαστεί. Το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα διαλύεται. Ήδη απ΄ το φθινόπωρο το Υπουργείο Παιδείας κατάργησε 1000 σχολειά σε όλη τη χώρα, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία τους τα σχολεία άνοιξαν χωρίς βιβλία. Η διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας καταργήθηκε. Τα νοσοκομεία, με αστρονομικές περικοπές δαπανών και αύξηση εισαγωγών κατά 30%, καθώς μειώνεται η πρόσβαση των μεσαίων στρωμάτων στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, λειτουργούν στα όρια των δυνατοτήτων τους. Πρόσφατα έκλεισαν τη μοναδική Καρδιοχειρουργική Κλινική Παίδων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Οι Γιατροί του Κόσμου, κι όχι μόνο αυτοί, ενημερώνουν ότι υπάρχει πλέον θέμα πείνας.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Καταλαβαίνετε ίσως τώρα καλύτερα γιατί ενώ η Τρόικα και η Ελληνική κυβέρνηση επιβάλουν ένα συνεχές barrage φόρων, που τους πληρώνουν οι ίδιοι πάντα άνθρωποι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, σήμερα εισπράττονται συνολικά λιγότερα δημόσια έσοδα. Καταλαβαίνετε επίσης γιατί  στην Ελλάδα αναπτύσσεται το κίνημα που έχει πάρει την ονομασία ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ: Ξεκίνησε πέρυσι από τις Εθνικές Οδούς της χώρας, που η κυβέρνηση έχει παραδώσει σε εργολάβους που εισπράττουν τα ακριβότερα διόδια της Ευρώπης. Συνεχίστηκε φέτος με τα εισιτήρια των δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, που αυξήθηκαν κατά 40%. Και συνεχίζεται αυτό το φθινόπωρο, όταν κληθήκαμε να πληρώσουμε μέχρι το Δεκέμβρη 6 έκτακτους φόρους – που θεσμοθετήθηκαν ήδη και για τα επόμενα χρόνια, ανάμεσα τους κι ένας έκτακτος φόρος στα ακίνητα, που η είσπραξη του συνδέθηκε με την απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης των σπιτιών.

          Απ΄ την άνοιξη του 2010  χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται  σχεδόν σε καθημερινές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ υπάρχει μια ακραία πολιτικοποίηση των διεκδικήσεων, καθώς Μνημόνιο και Μακροπρόθεσμο απαγορεύουν την εκπλήρωση και του πιο ασήμαντου αιτήματος. Από τις 25 Μαίου μέχρι αρχές Ιουλίου φέτος η Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα είχε καταληφθεί από πολίτες, με τεράστιες συγκεντρώσεις κάθε Κυριακή και καθημερινή λειτουργία συζητήσεων και συνελεύσεων. Εκεί, μπροστά στη Βουλή, καταλήγουν οι πανεργατικές απεργίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Εκεί κατέληξε και η διήμερη γενική πανεργατική απεργία στις 19-20 Οκτώβρη φέτος, η τέταρτη διήμερη πανεργατική απεργία στην ιστορία της χώρας από το 1918, κατά την οποία στους δρόμους των ελληνικών πόλεων διαδήλωσαν μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Είναι φανερό ότι οι  τόνοι χημικών αερίων της αστυνομίας που εισπνέουμε συνεχώς  εδώ κι ενάμιση  χρόνο στις διαδηλώσεις έχει φέρει μάλλον το αντίθετο απ’ τα επιδιωκόμενα αποτέλεσμα. Κι είναι κυρίως η απελπισία και η οργή αυτό που ερμηνεύει ό,τι έγινε πριν λίγες μέρες στις παρελάσεις κατά την επέτειο του ΟΧΙ της Ελλάδας στο αίτημα της Ιταλίας στις 28  Οκτωβρίου του 1940 να ανοίξει τα ελληνικά σύνορα στον ιταλικό στρατό. Σχεδόν σε κάθε πόλη, και τη μικρότερη ακόμα, της χώρας οι άνθρωποι κυνήγησαν τους επίσημους από την εξέδρα και τα σχολεία παρέλασαν μπροστά από βετεράνους της αντιφασιστικής αντίστασης. Στη Θεσσαλονίκη, όπου ματαιώθηκε η προγραμματισμένη στρατιωτική παρέλαση και αποχώρησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η παρέλαση των σχολείων έγινε μπροστά από ένα 5χρονο παιδάκι που είχε κάτσει στην καρέκλα του. Έτσι ο λαός μετέτρεψε το ιστορικό ΟΧΙ σε σύγχρονο ΟΧΙ στο Μνημόνιο, την τρόικα και τη νέα «Κατοχή», όπως πολλοί χαρακτηρίζουν την ειδική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα εδώ κι ενάμιση χρόνο. 
Υπό την επήρεια αυτών των γεγονότων έγινε η πρόταση για Δημοψήφισμα απ΄ τον Έλληνα Πρωθυπουργό, που επιχείρησε να ασκήσει στον ελληνικό λαό τον τελευταίο του εκβιασμό. Η αντίδραση της  Μέρκελ, του Σαρκοζί και του Όλι Ρεν στην πρόταση για δημοψήφισμα έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο ότι τίποτα δεν φοβούνται περισσότερο οι ευρωπαϊκές ελίτ απ΄ την έκφραση της λαϊκής θέλησης - με οποιοδήποτε τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι άλλες δυνάμεις της ελληνικής Αριστεράς ζητούν να εκφράσει με εκλογές ο ελληνικός λαός τη θέληση του. Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ τους σχετικά με την Ευρωζώνη, υπάρχει ένα κοινό έδαφος: «Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, οι τράπεζες και το κεφάλαιο» και «Καμιά θυσία για το ευρώ.»

          Η νέα ελληνική κυβέρνηση με υπουργούς όλων των κομμάτων του Μνημόνιου - του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και  του ακροδεξιού, ξενοφοβικού και αντισημιτικού ΛΑΟΣ - έχει επικεφαλής ένα διεθνή Τραπεζίτη, σάρκα απ’  τη σάρκα της ελίτ της χρηματοπιστωτικής διεθνούς, μέχρι πρόσφατα κάτοικο Φρανκφούρτης, πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ. Στο παρελθόν έχει πει τη χαρακτηριστική φράση «Όχι δωρεάν γεύματα για τους οφειλέτες». Αποστολή αυτής της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσει την υλοποίηση της απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ της 26ης-27ης Οκτωβρίου: Με την εφαρμογή  της απόφασης του αυτής ο ελληνικός λαός θα οδηγηθεί σε απόλυτη εξαθλίωση για 10 τουλάχιστον χρόνια, η δημόσια περιουσία της Ελλάδας θα λεηλατηθεί απ΄ τις Τράπεζες και τις πολυεθνικές και  η χώρα μας  θα τα χάσει όλα - για το τίποτα! Για να φτάσει το δημόσιο χρέος το 2020 στο 120% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή ήταν όταν άρχιζε, ενάμιση χρόνο πριν, αυτή η περιπέτεια…

Ο πραγματικός στόχος όμως είναι άλλος: Η εξαίρεση της Ελλάδας να γίνει ο κανόνας για  όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, η πιο ακραία και επιθετική δύναμη του σύγχρονου καπιταλισμού, διαμορφώνει ένα νέο τύπο συσσώρευσης του κεφαλαίου, που ξύνει και τον πάτο του βαρελιού. Η πολυεπίπεδη συστημική κρίση δείχνει με τον πιο  ουσιαστικό τρόπο ότι οι οικονομίες των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών έχουν εξαντλήσει πλέον την ικανότητά τους να επιβιώνουν χωρίς να συμπιέζουν απίστευτα το εισόδημα και τις συνθήκες ζωής και εργασίας των πληθυσμών τους.
Όταν οι τραπεζίτες άπλωναν πάνω από χώρες και λαούς το δίκτυ του χρέους, ήξεραν ότι αναγκαστικά ο επόμενος στόχος θα ήταν η δημοκρατία. Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο του Περικλέους κατέγραφε ότι: «…και ονομάζεται το πολίτευμα αυτό, επειδή δεν αποβλέπει στο συμφέρον των λίγων αλλά των πολλών, δημοκρατία…». Σήμερα η δημοκρατία εκμηδενίζεται γιατί πάνω απ’ το συμφέρον των πολλών κυριαρχεί το συμφέρον των ελάχιστων. Της δικτατορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών. Της δικτατορίας του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο γιατί Βρυξέλλες, Βερολίνο, Παρίσι και Αθήνα αρρωσταίνουν με οποιαδήποτε σκέψη καταφυγής στην έκφραση της λαϊκής θέλησης σήμερα στην Ελλάδα. Δε θέλουν να ρισκάρουν τίποτα. Οι στίχοι του Μπρεχτ, «δε θα ήταν απλούστερο για την κυβέρνηση/  να διαλύσει το λαό / και να εκλέξει έναν άλλο;», ταιριάζουν γάντι στην αντίληψη της τρόικα για τη δημοκρατία στις υπό επιτήρηση χώρες.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

          Στην Ελλάδα παλεύουμε σήμερα για να έχουν οι σημερινοί νέοι άνθρωποι μέλλον. Παλεύουμε για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για να πέσει και η νέα κυβέρνηση, για να σπάσουμε τα δεσμά των παλιών και νέων Μνημονίων που επιχειρούν να μας δέσουν χειροπόδαρα βαθιά μέσα στο μέλλον, για την αποκατάσταση της ευρύτερης δυνατής δημοκρατικής νομιμότητας.   
          Δε θέλουμε άλλες δόσεις και νέα δάνεια, δε θέλουμε σωτήρες, δε θέλουμε να μας σώσουν με το ζόρι άλλοι.
          Δε θέλουμε να μας σώσουν οι εκπρόσωποι των τραπεζών από τους τραπεζίτες.
          Θέλουμε να σωθούμε μόνοι μας, στηριγμένοι μόνο στους αγώνες μας και στους αγώνες και την αλληλεγγύη των εργαζόμενων και των λαών της Ευρώπης. Στους δικούς σας αγώνες, στην δική σας αλληλεγγύη.
          Στη χώρα μας μέσα στους ανθρώπους και στις δυνάμεις της Αριστεράς κερδίζει σήμερα όλο και περισσότερο έδαφος η ιδέα της δημιουργίας ενός μεγάλου μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που θα ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση.  Απορρίπτουμε τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και παλεύουμε για στάση πληρωμών, για έλεγχο και δραστική διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους. Χρειαζόμαστε κρατικές και κοινωνικοποιημένες τις δημόσιες τράπεζες και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ώστε να υπάρξουν προϋποθέσεις μέσα από τη σημερινή αποδόμηση να δρομολογηθεί μια άλλου τύπου ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, φιλική στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο και σύμφωνη με τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες της Ελλάδας, αξιοποιώντας όσα διεθνή στηρίγματα μπορούν να υπάρξουν στην Ευρώπη και στον κόσμο.
           

          Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι!

          Κοιτάξτε μας καλά σήμερα, γιατί αυτό είναι το μέλλον που ετοιμάζουν για όλους.
         Η καμπάνα δεν χτυπάει μόνο για τους Έλληνες.
         Χτυπάει για όλους.
         Ας παλέψουμε μαζί για ένα ριζικά διαφορετικό, ειρηνικό κι απελευθερωτικό για τους εργαζόμενους ανθρώπους και για όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου μέλλον!

Κομισιόν: Απάντηση σε ΣΥΡΙΖΑ για ΔΕΗ, χαράτσι

Δεν έχει δικαίωμα η ΔΕΗ να κόψει το ρεύμα σε κανέναν πολίτη που δεν πληρώνει το φόρο αλλά πληρώνει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό απαντάει ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger αρμόδιος για θέματα ενέργειας στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή. 

Πιο συγκεκριμένα, ο Ν. Χουντής στην ερώτησή του ισχυριζόταν ότι με βάση την κοινοτική νομοθεσία «δεν έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) να διακόψουν την παροχή σε εκείνους τους καταναλωτές που δεν καταβάλλουν το διεκδικούμενο φόρο» αλλά πληρώνουν κανονικά την κατανάλωση του ρεύματος που χρησιμοποίησαν. Τόνιζε ταυτόχρονα ότι πολύ περισσότερο δεν μπορεί να διακοπεί η παροχή σε ευάλωτους καταναλωτές, όπως ορίζει και η σχετική οδηγία 2009/72. 


Στην απάντησή του ο Γερμανός Επίτροπος κ. Oettinger, τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3).»

Με αφορμή τις προγραμματικές δηλώσεις Παπαδήμου στη Βουλή

του Ανδρέα Αναστασάκη
Καθηγητή Εφαρμογών ΤΕΙ Κρήτης

Ο τραπεζίτης πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος με ωμό πολιτικό τρόπο έθεσε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του στη Βουλή το πραγματικό δίλημμα που αντιμετωπίζει τη χώρα: Εφαρμογή της συμφωνίας κορυφής της 26ης Οκτώβρη, τρόικα, νέο μνημόνιο και νέα δανειακή σύμβαση ή έξοδος από την ευρωζώνη.
Δηλαδή έθεσε το μοναδικό αυτό δίλλημα, τη στιγμή που κανένα κόμμα της βουλής δεν υποστηρίζει την έξοδο από την ευρωζώνη, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ) δεν θέτει καθόλου θέμα ευρώ, ενώ το ΚΚΕ θεωρεί το θέμα του ευρώ «αποπροσανατολιστικό» και παραπέμπει στο ευρύτερο πλαίσιο της αποδέσμευσης από την ΕΕ, την οποία συνδέει με τη «λαϊκή εξουσία».
Και όμως ο νέος μας πρωθυπουργός ουσιαστικός εκφραστής των συμφερόντων του διεθνούς και εγχώριου χρηματιστικού κεφαλαίου, χωρίς κανένα εξωραϊσμό ξεκαθάρισε ότι με την εφαρμογή των αποφάσεων της 26 Οκτώβρη η χώρα παραμένει στην ευρωζώνη διαφορετικά φεύγει. Αυτό το ξεκάθαρο δίλλημα όπως ακριβώς το έθεσε ο Παπαδήμος, δεν θέλει να κατανοήσει η επίσημη Αριστερά.
Ο πρωθυπουργός χωρίς ουσιαστικό αντίλογο στο δίλλημα που έθεσε, αναφέρθηκε αναλυτικά (ήταν το μόνο θέμα στο οποίο επιχειρηματολόγησε διεξοδικά) στους «κινδύνους» που θα αντιμετωπίσει η χώρα αν φύγει από την ευρωζώνη, δηλαδή ότι η υιοθέτηση ενός υποτιμημένου εθνικού νομίσματος θα επέφερε πληθωρισμό, θα έκανε δύσκολη την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους που είναι εκφρασμένο σε ευρώ, τα περιουσιακά στοιχεία του δημόσιου θα έχαναν πολύ από την αξία τους και έτσι θα μπορούσαν εύκολα να εξαγορασθούν από ξένα κεφάλαια σε ευρώ ή άλλα ισχυρά νομίσματα!
Ο Παπαδήμος με τις δηλώσεις αυτές τεκμηρίωσε για άλλη μια φορά με «τεχνοκρατικούς οικονομολογικούς όρους» τη θέση των πολιτικών δυνάμεων όλων των αποχρώσεων, που θέλουν να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και στο ευρώ.
Όμως κατά την άποψη πολλών συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου, οι «κίνδυνοι Παπαδήμου» για την έξοδο από το ευρώ δεν ευσταθούν!, είναι εκβιασμοί στους οποίους η επίσημη Αριστερά υποκύπτει.

Και αυτό διότι:
ΠΡΩΤΟ: η αύξηση τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα που θα προκύψει από το νέο υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, μπορεί να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά από μια κυβέρνηση ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων με αυστηρό έλεγχο των τιμών και χτύπημα των καρτέλ! Ας μη ξεχνάμε ότι ο πληθωρισμός ανθεί σήμερα παρά τη λιτότητα και την ύφεση!
ΔΕΥΤΕΡΟ: Η επακόλουθη αύξηση του δημόσιου χρέους σε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, δεν θα έχει αρνητικές συνέπειες αφού η έξοδος από την ευρωζώνη θα συνοδευτεί απαραίτητα με προσωρινή στάση πληρωμών επί δημόσιου του χρέους με στόχο τη διαγραφή χωρίς όρους, μετά από διεθνή λογιστικό έλεγχο, του συντριπτικά μεγαλύτερου απεχθούς και παράνομου μέρους του. Αποτελεί σκάνδαλο το γεγονός ότι ο Παπαδήμος θεώρησε συλλήβδην ότι το δημόσιο χρέος είναι σε ευρώ, αφού το χρέος προς τις τράπεζες και γενικότερα τους ιδιώτες υπόκειται όπως είναι γνωστό στο ελληνικό δίκαιο και επομένως θα μετατραπεί αυτομάτως στο εθνικό νόμισμα με την έξοδο από την ευρωζώνη.
ΤΡΙΤΟ: Η πιθανή κερδοσκοπική εξαγορά περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου από κατόχους ευρώ ή άλλων ισχυρών νομισμάτων, δεν θα μπορέσει να γίνει,  διότι μια κυβέρνηση ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμεων θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ευρωζώνη και κατά συνέπεια θα προχωρήσει στον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων και πρώτα απ' όλα αυτών που δεν κατευθύνονται σε παραγωγικές επενδύσεις.
Τελικά αυτό που πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό από την Αριστερά, το οποίο ξέχασε επιμελώς να αναφέρει ο «τεχνοκράτης» Παπαδήμος στις προγραμματικές δηλώσεις του, είναι ότι διέξοδος από την κρίση και παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη είναι πράγματα ασυμβίβαστα, ενώ η έξοδος από την ευρωζώνη και η εφαρμογή μιας νέας προοδευτικής εθνικής νομισματικής πολιτικής, στο πλαίσιο ενός νέου προοδευτικού προγράμματος, θα ανέκοπτε την εσωτερική λεηλασία, θα προσέφερε ρευστότητα στην οικονομία και θα τόνωνε την παραγωγική βάση της χώρας.

Το χαράτσι της ΔΕΗ και οι κυβερνητικές παρεμβάσεις

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ
Οι μεθοδεύσεις του αντιπροέδρου της μνημονιακής συμμαχικής Κυβέρνησης σχετικά με την υπόθεση του ειδικού τέλους για τα ακίνητα, είναι επικίνδυνες.
Οι προκλητικά ωμές παρεμβάσεις του, που καταλύουν τη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τις βασικές αρχές του αστικού κράτους δικαίου, ανοίγουν δρόμους αντιδημοκρατικής και αντισυνταγματικής εκτροπής. Προϊδεάζουν για Κράτος Εκτάκτου Ανάγκης. Κάνουμε έκκληση στο νομικό κόσμο και όλους τους  κοινωνικούς φορείς να κινητοποιηθούν άμεσα ώστε με τη δράση τους να σταματήσουν αυτό τον αντιδημοκρατικό κατήφορο.
Η κυβέρνηση με τις ενέργειες αυτές και με τις απειλές εναντίον των Δημάρχων που στέκονται στο πλευρό των δημοτών τους, δείχνει τον πανικό της μπροστά στο ενωτικό, μαζικό και δυναμικό κίνημα ενάντια στο βάρβαρο, αντισυνταγματικό χαράτσι της ΔΕΗ.
Καλούμε για μια ακόμη φορά τον υπουργό και την κυβέρνηση του μνημονίου, να αποσύρουν ΤΩΡΑ το άδικο αυτό μέτρο. Απέναντί τους είναι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που θα προστατεύσει τους πολίτες που ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ-ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ-ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

     ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ              18/11/2011

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η εξέγερση του 1973 είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης, πηγή έμπνευσης για μια ολόκληρη ζωή.  Ζει στους αγώνες του σήμερα για δημοκρατία, ειρήνη, ισότητα και κοινωνική απελευθέρωση. Συνεχίζει να δείχνει το δρόμο για το πως ο λαός μπορεί να πιστέψει στις δυνάμεις του, να αμφισβητήσει τη λογική των μονόδρομων και να  οργανώσει τις αντιστάσεις ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό.
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ θα ψηφιστεί από τη Βουλή, όχι από το λαό, για να ολοκληρώσει την επίθεση της στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, παίρνοντας νέα σκληρά μνημονιακά μέτρα που θα υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της. Η συμμετοχή της ακροδεξιάς και των θαυμαστών του Παττακού και του Μεταξά στη νέα κυβέρνηση αποκαλύπτει τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της. Υπενθυμίζει σε όλους και σε όλες μας ότι οι αγώνες κατά του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας είναι περισσότεροι επίκαιροι από ποτέ και ότι ορισμένοι χτεσινοί  υπερασπιστές των οραμάτων του Πολυτεχνείου, σήμερα έχουν μετατραπεί σε εγγυητές μιας ιδιότυπης  δικτατορίας των χρηματαγορών και του κεφαλαίου.  Δεκαετίες μετά την πτώση της Χούντας, η δημοκρατία είναι σε καθεστώς έκτακτης μνημονιακής ανάγκης,   με την προσήλωση των εμπνευστών της στα συμφέροντα των πιστωτών και  του κεφαλαίου, στη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχεια να στρέφεται ξεκάθαρα ενάντια στη λαϊκή κυριαρχία. Η συναίνεση που ζητούν με εκβιασμούς από το λαό ισοδυναμεί με την παραίτηση από τους αγώνες για την ελευθερία και τη δημοκρατία,.
Η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία είναι αυτή της οργανωμένης πάλης και της αντίστασης, της ρήξης, της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης. Η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας που θα αντιπαλέψει τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και θα θέσει το λαό και τις ανάγκες του στο προσκήνιο είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετέχουν την Πέμπτη 17/11 στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα, να διαδηλώσουν μαχητικά, ειρηνικά και μαζικά την αντίθεσή τους στη νέα κυβέρνηση και στα σχέδια για ακόμα περισσότερες απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ξεπούλημα του δημόσιου τομέα.


ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΔΕΗ

Το κίνημα ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις. Η προστασία των ανθρώπων που δεν έχουν δυνατότητα να πληρώσουν και η άρνηση χιλιάδων πολιτών να δεχτούν το βάρβαρο, αντισυνταγματικό και άδικο μέτρο εξελίσσεται σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει τις εκατοντάδες πρωτοβουλίες, κινήσεις, επιτροπές, δημοτικές κινήσεις που ενωτικά και δυναμικά σε όλη τη χώρα συντονίζουν  τον αγώνα για να αντιμετωπιστεί μια ακόμη επίθεση της μνημονιακής συμμαχίας. Χαιρετίζει τους συνδικαλιστικούς φορείς και ιδιαίτερα τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτό το κίνημα, όπως και τους δήμους που στέκονται στο πλευρό των δημοτών τους.
Καλεί τη μνημονιακή συμμαχική κυβέρνηση να πάρει ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ το απαράδεκτο φορομπηχτικό μέτρο, που δεν θα περάσει έτσι κι αλλιώς, επειδή οι πολίτες: ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ – ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.
Ο κόσμος της εργασίας με αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και ενότητα θα το ακυρώσει.

     ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ                           16/11/2011

Ούτε λύση στο Χρέος, ούτε «σωτηρία» του Ευρώ δίνουν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ

του Γιάννη Τόλιου 
διδάκτωρα οικονομικών επιστημών

Εισαγωγή

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την 26ην - 27ην  Οκτώβρη ’11,(1) κινούνται στο ίδιο «μήκος κύματος» των αποφάσεων της έκτακτης Συνόδου την 21ην Ιουλίου ’11,(2) και δεν διασφαλίζουν ούτε τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ούτε πολύ περισσότερο την ίδια την ευρωζώνη και το ευρώ. Η λύση που δόθηκε ήταν ουσιαστικά μια αναβαθμισμένη «επιλεκτική χρεοκοπία» στην προσπάθεια αποφυγής μιας «ανεξέλεγκτης πτώχευσης», η οποία πιθανόν θα τροφοδοτούσε καταστάσεις «ντόμινο» σε άλλες υπερχρεωμένες οικονομίες, με αποτέλεσμα την κατάρρευση της ΟΝΕ και του ευρώ. Από την άλλη η Σύνοδος ανέδειξε πιο έντονα τις εγγενείς αντιφάσεις και αδιέξοδα της «αρχιτεκτονικής» της ευρωζώνης και της ΕΕ, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, με την όλο και μεγαλύτερη μετατόπιση του κέντρου λήψης των αποφάσεων προς το γερμανο-γαλλικό άξονα και ιδιαίτερα τη Γερμανία, μετατρέποντας τις άλλες χώρες και λαούς σε άβουλους και άφωνους παρατηρητές των εξελίξεων.
1. Η κρίση χρέους και τα μέτρα δήμευσης του ελληνικού λαού
Ειδικότερα η λύση που δόθηκε στο ελληνικό χρέος, παρ’ ότι από καθαρά δημοσιονομική άποψη αποτελεί μια μικρή ανάσα, δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του, ενώ παράλληλα υποβάλλει σε τεράστιες θυσίες τον ελληνικό λαό, λαφυραγωγώντας τα λαϊκά εισοδήματα και τη δημόσια περιουσία και μετατρέποντας τη χώρα σε πολιτικό «προτεκτοράτο».(3) Συγκεκριμένα η συμφωνία προβλέπει συνοπτικά τα εξής: Πρώτον, εθελοντική διαγραφή (κούρεμα) κατά 50% του χρέους, επί ονομαστικής αξίας ομολόγων περίπου 206 δις €, λήξεως ως 2035 που κατέχουν ιδιώτες, κυρίως χρηματοπιστωτικοί φορείς (τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, θεσμικοί επενδυτές, κά). Δηλαδή η αξία των ομολόγων απομειώνεται κατά 100 δις € περίπου και το συνολικό χρέος από 172% του ΑΕΠ (ή 375 δις €) στο τέλος 2011, θα διαμορφωθεί στα 120% του ΑΕΠ το 2020.! Αντίθετα το υπόλοιπο χρέος ύψους 175 δις €, κυρίως προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, κά,(4) δεν μειώνεται. Κατά συνέπεια η πραγματική μείωση του χρέους είναι κατά πολύ μικρότερη απ’ ότι την εμφανίζουν. Το συγκεκριμένο σχέδιο μείωσης του χρέους αποτελεί ευρωπαϊκή παραλλαγή του σχεδίου Brady που εφαρμόστηκε στη «ρύθμιση» του χρέους των αναπτυσσομένων χωρών με καταστροφικές συνέπειες στις τελευταίες.(5)
Δεύτερον, εκτός από το «κούρεμα» των ομολόγων, η συμφωνία προβλέπει πρόσθετη δανειοδότηση της χώρας με 130 δις € ως το 2014, από τα οποία 30 δις € θα προέλθουν από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης στα πλαίσια του PSI (Private Sector Involvement) ως κίνητρο συμμετοχής των τραπεζών σε αυτό. Οι λεπτομέρειες της απόφασης θα ρυθμιστούν ως τέλος 2011 και η εφαρμογή θα ξεκινήσει αρχές 2012. Κατά συνέπεια το ελληνικό χρέος αντί να μειωθεί στην πραγματικότητα προσαυξάνεται κατά 30 δις.! Τρίτον, η Ελλάδα δεσμεύεται να διαθέσει στο EFSF για στήριξη της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών 15 δις € από τα έσοδα του προγράμματος «Ήλιος» (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) ή αντίστοιχα από ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας πέραν αυτών που έχουν αποφασιστεί (50 δις €) στα πλαίσια του μεσοπρόθεσμου προγράμματος ως το 2015. Τέταρτον, το ΔΝΤ καλείται να  συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης, ενώ στην απόφαση υπογραμμίζεται ότι η λύση που δόθηκε στο ελληνικό χρέος αποτελεί «έκτακτη» και «μοναδικού» χαρακτήρα απόφαση που δεν ισχύει για άλλες χώρες.(6) Τέλος η Ελλάδα δεσμεύεται να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τους όρους της νέας δανειακής σύμβασης και το νέο «Μνημόνιο Κατανόησης», χωρίς ωστόσο να είναι ακόμα γνωστό το περιεχόμενο του.!
Από τα παραπάνω βγαίνουν ορισμένα συμπεράσματα, που δείχνουν τη σκοτεινή προοπτική κίνησης της ελληνικής κοινωνίας στην τρέχουσα δεκαετία. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο τελικός στόχος να μειωθεί το χρέος το 2020 στο 120% του ΑΕΠ, επιτευχθεί και πάλι το χρέος δεν θα είναι βιώσιμο, δεδομένου ότι πριν ξεσπάσει η κρίση (2009), η Ελλάδα είχε την ίδια αναλογία χρέους στο ΑΕΠ, ενώ χώρες με ανάλογο ποσοστά ήδη έχουν ενταχθεί στο EFSF (Ιρλανδία, Πορτογαλία) ή βρίσκονται σε παρόμοιο καθεστώς ένταξης (Ιταλία). Ωστόσο «αυτός καθ’ αυτός» ο στόχος, σύμφωνα με ρεαλιστικές εκτιμήσεις, είναι αδύνατον να επιτευχθεί διότι η πραγματική μείωση του χρέους δεν είναι 100 δις, αλλά πολύ λιγότερη. Συγκεκριμένα από τα 100 δις, τα 30 επιστρέφονται για στήριξη (επανακεφαλαιοποίηση) των ελληνικών τραπεζών και άλλα 30 δις για στήριξη του σχεδίου PSI (κίνητρο ανταλλαγής ομολόγων). Άρα μιλάμε μόλις για 40 δις € τα οποία αντιστοιχούν γύρω στο 10% του συνολικού χρέους ή στο 20% του προβλεπόμενου ΑΕΠ του 2012.!
Επιπλέον ως το 2020, για να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος, πρέπει τα επόμενα 8 χρόνια η Ελλάδα να έχει πρωτογενή πλεονάσματα και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης για αύξηση των δημοσίων εσόδων. Όμως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, διότι η συνέχιση των μέτρων λιτότητας,(7) θα οδηγήσει σε παραπέρα συρρίκνωση της ζήτησης και μείωση των αποταμιεύσεων,(8) τα οποία θα εντείνουν την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας, καθώς και τη μείωση της εισροής εσόδων στον προϋπολογισμό. Επίσης οι περικοπές κονδυλίων του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, θα αποδυναμώσει τους δημόσιους μοχλούς στήριξης της ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία στην τρέχουσα δεκαετία θα έχει πολύ χαμηλούς ρυθμούς (σχεδόν μηδενικούς) που πρακτικά σημαίνει στασιμότητα, γεγονός που το αναγνωρίζει κυβέρνηση και «τρόϊκα», όταν εκτιμούν την αύξηση του ΑΕΠ γύρω στο 1-1,5% στο διάστημα 2014-2020. Άρα ο κίνδυνος πλήρους χρεοκοπίας δεν εξαλείφεται, αλλά απλά μετατίθεται χρονικά φέρνοντας στο προσκήνιο με ισχύ φυσικού νόμου, την αναγκαιότητα βαθιάς αναδιάρθρωσης (κούρεμα) του χρέους τουλάχιστον κατά 70%.!
Ταυτόχρονα υπάρχουν πολλά ανοικτά ερωτήματα στην υλοποίηση «αυτής καθ’ αυτής» της Συμφωνίας στο «κούρεμα» των πιστωτών κατά 50%. Οι ασάφειες και τα κενά, σχετικά με το ύψος των επιτοκίων, τους όρους ανταλλαγής των ομολόγων, το χρόνο λήξης, τις εγγυήσεις, κά, κρύβουν πολλές «παγίδες» που τελικά θα περιορίσουν τα όποια θετικά σημεία της ρύθμισης. Ειδικότερα το θέμα των εγγυήσεων εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους. Αν τεθεί ως όρος, το «κούρεμα» και η ανταλλαγή ομολόγων, γίνει με βάση το αγγλικό δίκαιο και όχι το εθνικό, τότε σημαίνει ενυπόθηκος δανεισμός σε όφελος των πιστωτών.(9) Επιπλέον η συμφωνία προβλέπει την υπογραφή μιας νέας δανειακής σύμβασης με την «τρόϊκα», ύψους 130 δις €, καθώς και νέο Μνημόνιο με αυστηρές δεσμεύσεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Στην ουσία με το νέο δάνειο η υπερχρέωση εντείνεται, ενώ μπαίνουν πιο «χοντρές αλυσίδες» στη χώρα και στον ελληνικό λαό, από οικονομική και πολιτική άποψη.
Επίσης στις αποφάσεις της Συνόδου υπάρχουν ρητές δεσμεύσεις για τη στήριξη των τραπεζών, ενώ αντίθετα για τα ασφαλιστικά ταμεία δεν υπάρχει καμιά, πέρα από τις προσωπικές και «εν πολλοίς» αφερέγγυες διαβεβαιώσεις κυβερνητικών παραγόντων. Στην ουσία είναι ορατός ο κίνδυνος της δραστικής περικοπής συντάξεων για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία κατέχουν γύρω στα 25 δις € ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και μια μείωση της τάξης του 50% συνεπάγεται μείωση των αποθεματικών κατά 12-13 δις €. Από την άλλη η συνεχιζόμενη αύξηση της ανεργίας και η συνεχής μείωση των μισθών, μειώνει αντίστοιχα τις εισροές πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα, αυξάνοντας συνολικά τον κίνδυνο κατάρρευσης του. Γιαυτό οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων, θα πρέπει να αρνηθούν την συμμετοχή τους στο «κούρεμα» (αφού αυτή είναι εθελοντική) και σε περίπτωση που το επιχειρήσουν - κατόπιν κυβερνητικών υποδείξεων - οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να προσφύγουν στην άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος τους.
Οι αποφάσεις της Συνόδου δεν περιέχουν επίσης καμιά συγκεκριμένη δέσμευση για στήριξη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, τη μείωση της ανεργίας και αύξηση του ΑΕΠ. Η βαθιά ύφεση θα συνεχιστεί τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια,(10) κάνοντας πρακτικά αδύνατη κάθε πρόβλεψη για βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών (έσοδα-δαπάνες), ενώ από την άλλη στο κοινωνικό πεδίο, η αυξανόμενη ανεργία, η φτώχεια και η κοινωνική περιθωριοποίηση, αποτελούν τη μόνη «ρεαλιστική» προοπτική. Ακόμα και η υπόσχεση για μείωση της εθνικής συμμετοχής στην απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων στα πλαίσια του ΕΣΠΑ, συντελείται με δυσμενείς όρους. Η εκχώρηση του προγράμματος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας «Ηλιος» στη Γερμανία, έχει έντονο αποικιακό χαρακτήρα, ενώ η δημιουργία «ειδικών οικονομικών ζωνών» με προνομιακό καθεστώς εγκατάστασης πολυεθνικών εταιριών σε διάφορες περιοχές, εκτός από τη σκληρή εκμετάλλευση των εργαζόμενων, το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, κά, αναιρεί βασικές αρχές της ευρωπαϊκής ενοποίησης (δημιουργία ενιαίας αγοράς, οικονομική σύγκλιση, κοινωνική συνοχή, κά). Τέλος η απαίτηση της Γερμανίας για εφαρμογή αυστηρής επιτήρησης της ελληνικής διοίκησης με την παρουσία «ειδικής ομάδας» (task force), μετατρέπει ουσιαστικά τη χώρα σε «μεταμοντέρνο» γερμανικό φέουδο. Πρακτικά ότι δεν κατάφερε να πετύχει με το Γ’ Ράίχ στην Ευρώπη η Γερμανία, πάει να το πετύχει μέσα από την ευρωζώνη και το ενιαίο νόμισμα.!
2. Η κρίση της Ευρωζώνης και η αντιδραστική πορεία της ΕΕ
Ωστόσο οι αποφάσεις της Συνόδου δεν αφορούν μόνο το ελληνικό χρέος, αλλά και τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης. Ούτε όμως σε αυτό το πρόβλημα δόθηκε βιώσιμη λύση. Παρά τα νέα μέτρα που ελήφθησαν η «αρχιτεκτονική» της ΟΝΕ παραμένει ίδια και η στήριξη που αποφασίστηκε γίνεται με «νεοφιλελεύθερα υλικά». Ειδικότερα στο κρίσιμο θέμα της εξασφάλισης των αναγκαίων κεφαλαίων για το EFSF, δεν υπήρξε ουσιαστική λύση. Η Γερμανία αρνήθηκε να εισφέρει και ίσως δικαιολογημένα, δεδομένου ότι μια ένταξη της Ιταλίας στο EFSF και αργότερα της Ισπανίας, θέτουν τον πήχη των κεφαλαιακών απαιτήσεων πολύ υψηλά. Γιαυτό και αποφασίστηκε η αναζήτηση κεφαλαίων από τις διεθνείς χρηματαγορές και τις αναδυόμενες οικονομίες (Κίνας, Ρωσίας, Βραζιλίας, κλπ), με ειδικές μορφές δανεισμού (μόχλευση) συνολικού ύψους 1-1,5 τρις δολ. Στα πλαίσια αυτά αποφασίστηκε η συνεργασία EFSF - ΔΝΤ για την εύρεση πρόσθετων κεφαλαίων. Μάλιστα κατά τη συνάντηση των G-20 στη Νίκαια Γαλλίας υπήρξε μια κατ’ αρχήν συμφωνία, πολύ όμως αόριστη, για τη συνεργασία EFSF – ΔΝΤ.(11) Ταυτόχρονα η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, προγραμμάτισε επισκέψεις σε Μόσχα, Πεκίνο, Τόκιο, κλπ, για εξεύρεση κεφαλαίων στήριξης της ευρωζώνης και πρώτα απ’ όλα της Ιταλίας, χωρίς ωστόσο να διαφαίνονται ελπιδοφόρα αποτελέσματα.(12)
Ειδικότερα η κρίση της Ιταλίας (το χρέος ξεπερνά τα 2,1 τρις €), όχι μόνο διέψευσε με κατηγορηματικό τρόπο, σε διάστημα μόλις δέκα ημερών, τις «θριαμβολογίες» των ηγετών της ΕΕ για «θωράκιση» της ευρωζώνης με τις αποφάσεις της 27ης Οκτώβρη ’11, αλλά έθεσε με επί τάπητος την ανάγκη ριζικής επανεξέτασης της «αρχιτεκτονικής» της ΟΝΕ και του ενιαίου νομίσματος. Παράλληλα η κρίση στην Ιταλία έφερε με μεγαλύτερη ένταση στο προσκήνιο, διάφορα σενάρια για το μέλλον του ευρώ, που ήδη είχε θέσει η ελληνική κρίση, τα οποία σήμερα δεν περιορίζονται στη σφαίρα των υποθέσεων, αλλά στην αναζήτηση άμεσων και συγκεκριμένων λύσεων. Ήδη τα συγκεκριμένα σενάρια μιλούν για δημιουργία «σκληρού» και «μαλακού» ευρώ, για επιστροφή στην περίοδο του ECU με εθνικά νομίσματα, για επιτάχυνση των διαδικασιών ευρωπαϊκής ενοποίησης και δημιουργία ομοσπονδιακής δομής σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, κά. Σε αυτές τις συνθήκες κάθε ισχυρή χώρα, ιδιαίτερα Γερμανία και Γαλλία, επιχειρούν να δώσουν τη λύση που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα τους.(13)
Από αυτήν την άποψη σχετική αξία έχουν σειρά αποφάσεων της τελευταίας Συνόδου, οι οποίες αφορούν το ρόλο της ΕΚΤ και τους όρους λειτουργίας των τραπεζών. Ειδικότερα η διατήρηση του σημερινού καθεστώτος λειτουργίας της ΕΚΤ, δείχνει απόλυτη εμμονή στην μονεταριστική ορθοδοξία η οποία δεν αντιστοιχεί στις αναγκαιότητες της ευρωπαϊκής ενοποίησης και βραχυκυκλώνει λύσεις που θα οδηγούσαν στην ενίσχυση του ρόλου της ως κεντρικής τράπεζας. Από ανάλογη «φιλοσοφία» διαπνέονται και τα διάφορα μέτρα στη λειτουργία των τραπεζών, όπως η ενίσχυση του προληπτικού ελέγχου στην πιστωτική τους επέκταση, η παροχή εγγυήσεων για εξασφάλιση μεσοπρόθεσμης χρηματοδότησης, η ενίσχυση της «κεφαλαιακής τους επάρκειας» ώστε να ανέλθει το Core Tier 1 στο 9%, κά.(14) Παρ’ ότι  η εφαρμογή ορισμένων από τα παραπάνω μέτρα είναι αναγκαία, η δράση των τραπεζών και η λειτουργία των αγορών χρήματος και κεφαλαίων, απαιτούν ριζοσπαστικότερες ρυθμίσεις και μέτρα ελέγχου και πρώτα απ’ όλα την κρατικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τον έλεγχο της ροής κεφαλαίων, την αυστηρή ρύθμιση των αγορών, την καταπολέμηση των κερδοσκοπικών «πράξεων», κά.
Τέλος η Σύνοδος, στα πλαίσια του κυρίαρχου (νεοφιλελεύθερου) μοντέλου διεύθυνσης της οικονομίας, αποφάσισε την ενίσχυση της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και την επιτάχυνση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό σύστημα, κά), καθώς και την ενίσχυση του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής και την αυστηρή επιτήρηση της «οικονομικής διακυβέρνησης». Για αυτόν τον σκοπό δόθηκε εντολή στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον πρόεδρο της Επιτροπής και τον πρόεδρο του Eurogroup, να προσδιορίσουν τα αναγκαία βήματα ενίσχυσης της «οικονομικής ενοποίησης», μαζί και τις πιθανές αλλαγές στη Συνθήκη της Ένωσης.(15) Προτείνονται μάλιστα και συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της διακυβέρνησης της ευρωζώνης, με τη δημιουργία ενός στενότερου πυρήνα θεσμικών οργάνων (πρόεδρο Συμβουλίου Ευρωζώνης, πρόεδρο Eurogroup και πρόεδρο ομάδας εργασίας ευρωζώνης) στα πλαίσια των ήδη υπαρχόντων θεσμικών οργάνων (Συμβούλιο, Κομισσιόν και Ecofin).
Το τελευταίο αναδεικνύει ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα των διαδικασιών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που αφορά το ζήτημα της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Εκτός από τις αντιφάσεις «αυτής καθ’ αυτής» της «οικονομικής διακυβέρνησης», έχουμε ταυτόχρονα  και μεγάλα ελλείμματα δημοκρατίας στον τομέα της «πολιτικής διακυβέρνησης», με την πλήρη περιθωριοποίηση τόσο των εθνικών κοινοβουλίων, όσο και του Ευρωκοινοβουλίου και των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, μετατοπίζοντας όλο και περισσότερο το κέντρο λήψης των αποφάσεων από την Ένωση προς στην ευρωζώνη και από εκεί στον σκληρό της πυρήνα, το γερμανο-γαλλικό άξονα και στο δίδυμο Μεργκελ-Σαρκοζί, υποβαθμίζοντας τις άλλες χώρες και λαούς στο ρόλο του «αρχαίου χορού», που σχολιάζει άβουλος και χωρίς θέληση, «τις πράξεις και τα πάθη» των βασικών πρωταγωνιστών…..του «δράματος» της ευρωζώνης.!

          3. Εναλλακτική λύση υπέρ εργαζόμενων και κοινωνίας

Μια τέτοια ποιότητα ευρωπαϊκής ενοποίησης, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, δεν μπορεί να εμπνεύσει λαούς και εργαζόμενους της Ευρώπης, να δημιουργήσει δυναμική για οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή, να οικοδομήσει κοινή ευρωπαϊκή συνείδηση και συναδέλφωση των λαών. Η διατήρηση και ενίσχυση της σημερινής αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, ουσιαστικά αντιστρατεύεται την ιστορική τάση για προσέγγιση λαών και χωρών και δεν είναι ούτε φερέγγυα, ούτε και βιώσιμη. Ο ελληνικός λαός, αμήχανος, φοβισμένος αλλά και οργισμένος, βιώνει τα τεκταινόμενα και αναρωτιέται αν υπό αυτές τις συνθήκες υπάρχει εναλλακτική διέξοδος τουλάχιστον λιγότερη επώδυνη από τη σημερινή πορεία. Απαντάμε κατηγορηματικά ΝΑΙ.! Υπάρχει ασύγκριτα καλύτερη διέξοδος, με λιγότερες θυσίες και εξασφάλιση ταυτόχρονα του δικαιώματος «αποφασίζειν» του λαού, ανοίγοντας ελπιδοφόρους δρόμους στη νέα γενιά και στην ελληνική κοινωνία.
Είναι η λύση της «αθέτησης πληρωμών» του χρέους, ανατροπής των «Μνημονίων» και των σχεδίων δήμευσης του λαού, αποδέσμευση από την ευρωζώνη και το ευρώ, ανάκτηση των μοχλών άσκησης οικονομικής πολιτικής, εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών, επιστροφή στο δημόσιο των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ και επέκταση τους σε στρατηγικούς τομείς, εφαρμογή ανορθωτικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, με ανάπτυξη, αύξηση απασχόλησης και δικαιότερη διανομή εισοδήματος, δραστική μείωση ανεργίας, ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, αύξηση κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, στήριξη της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, προγράμματα στήριξης ΜΜ-επιχειρήσεων και οικογενειακής γεωργίας, φροντίδα στο περιβάλλον, ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς οικονομικές σχέσεις με όλες τις χώρες, κά. Πρόκειται για λύση που συνοδεύεται απαραίτητα από μια κυβέρνηση των ριζοσπαστικών-αριστερών δυνάμενων που θα την υλοποιήσει. Με αυτήν την πολιτική υπάρχει μέλλον και προοπτική για την ελληνική κοινωνία και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον της νέας γενιάς.

Υποσημειώσεις

1. Για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ την 26ην – 27ην Οκτώβρη 2011, βλέπε σχετικά: “The main results of Euro Summit”, “The Euro Summit Statement”, “Statement of EU Heads of State or Government” , Brussels, 26th October 2011, EUCO115/11, PRESSE 399, PR PCE 80.
2. Για αναλυτικότερη παρουσίαση των αποφάσεων της Έκτακτης Συνόδου της 21ης Ιουλίου ‘11, βλέπει σχετικό άρθρο Γ.Τόλιου, στο περιοδικό «Μαρξιστική Σκέψη», τεύχος Ιούλ.-Σεπτ.’11.
3. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τη χορήγηση της 6ης δόσης του δανείου της «τρόϊκας» ύψους 8 δις € και την προώθηση της Συμφωνίας της 27ης Οκτώβρη, υπήρξε πρωτοφανής απαίτηση του Επίτροπου επί των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Ολί Ρεν, για γραπτή δέσμευση του έλληνα πρωθυπουργού, του υπουργού οικονομικών, των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων, καθώς και του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας, ότι θα τηρηθούν κατά γράμμα οι όροι της Συμφωνίας. (Ναυτεμπορική, 7.11.11)
4. Η διάθρωση του ελληνικού χρέους τον Οκτώβριο 2011 παρουσίαζε την εξής εικόνα. Τα δάνεια ή ομόλογα που κατείχαν διακρατικοί φορείς ή διέπονταν από το αγγλικό δίκαιο, ανέρχονταν περίπου σε 170 δις € (διμερή δάνεια ευρωζώνης 53 δις, δάνεια ΔΝΤ 20 δις, ομόλογα που έχει η ΕΚΤ 50-60 δις, έντοκα γραμμάτια 13-16 δις, διεθνή ομόλογα 18-20 δις). Ταυτόχρονα τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν ιδιωτικοί φορείς ανέρχονταν περίπου σε 206 δις (ελληνικές τράπεζες 45-48 δις, ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία 24-25 δις, ασφαλιστικές εταιρίες 2,5-4 δις και ξένες τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες, θεσμικοί επενδυτές, κά, 132-134 δις). Συνολικά το ελληνικό χρέος ήταν 370-380 δις €. (Ελευθεροτυπία, 30.10.11)
5. Το σχέδιο Brady (από το όνομα του αμερικανού υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ στη δεκαετία 1980-90) προέβλεπε αναδιάρθρωση του χρέους των αναπτυσσομένων χωρών με ανταλλαγή τίτλων και στόχο τη μείωση του χρέους κατά 30%. Ωστόσο στην πράξη η μείωση (στις περιπτώσεις που έγινε) ήταν πολύ μικρότερη, ενώ οι νέοι τίτλοι που εκδόθηκαν (ομόλογα Brady) είχαν εγγυημένο επιτόκιο γύρω στο 6%, γεγονός που εξυπηρετούσε τους τραπεζίτες, ενώ συνδέονταν με σκληρές πολιτικές λιτότητας υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
6. Είναι προφανής η σκοπιμότητα χαρακτηρισμού «ειδικής περίπτωσης» της ρύθμισης του ελληνικού χρέους. Οι κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελών, πρώτα απ’ όλα της Γερμανίας, θέλουν να αποφύγουν δεσμεύσεις για στήριξη χρεών μεγάλων χωρών που θα απαιτούσε πολλαπλάσια κεφάλαια, απ’ όσα διαθέτει το EFSF. Ήδη η κρίση στην Ιταλία μετά την «απογείωση» των spreads (ξεπέρασαν το 7%) έδειξαν τα όρια του. Γιαυτό και ο ιταλός πρωθυπουργός Σ.Μπερλουσκόνι στη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου Κορυφής των G-20 στις Κάνες, ζήτησε την εποπτεία του ΔΝΤ ώστε να ηρεμήσουν οι αγορές. Επίσης σύμφωνα με ανακοίνωση των Εμ.Μπαρόζο και Βαν Ρομπέϊ, «ύστερα από πρόσκληση της Ιταλίας, κλιμάκιο της Κομισσιόν θα παρακολουθεί ανά τρίμηνο τα πεπραγμένα της Ιταλίας». (Ελευθεροτυπία, 5.5.11) Στην ουσία η Ιταλία βρίσκεται υπό την εποπτεία της «τρόϊκας» (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) και δεν έχει ενταχθεί στο EFSF, γιατί δεν υπάρχουν οι οικονομικές δυνατότητες στήριξης της.
7. Το συνολικό βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής που φέρνει μαζί της η νέα Συμφωνία, ανέρχεται σε 115 δις € στο διάστημα 2011-2014. Από αυτά 50 δις αφορούν έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσία, 15 δις από την εκχώρηση των εσόδων του προγράμματος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας «Ήλιος» και άλλα 50 δις (23% του ΑΕΠ) από περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, αύξηση έμμεσων φόρων, κά. Η χρονική κλιμάκωση των μέτρων είναι 17 δις € το 2011, 15 δις το 2012, 11,4 δις το 2013 και 6,4 δις το 2014. (Ναυτεμπορική, 31.10.11) Ειδικότερα μεταξύ άλλων προβλέπονται απολύσεις 150.000 εργαζόμενων στο δημόσιο από τους οποίους 30.000 ως τέλος του 2011, περικοπές μισθών κατά 40%, συντάξεων κατά 30%, περικοπές δαπανών για υγεία, παιδεία, πρόνοια, κά.!
8. Τους τελευταίους 22 μήνες (Ιαν.’ 2010 - Οκτ.’ 2011), σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, αποσύρθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες 58,1 δις €. Από αυτά τα μισά (28 δις) ήταν για κάλυψη επειγουσών αναγκών νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, ενώ τα υπόλοιπα 14-15 δις έφυγαν στο εξωτερικό, 6-7 δις φυλάσσονται σε τραπεζικές θυρίδες ή στα σπίτια για λόγους έκτακτων αναγκών λόγω φόβου χρεοκοπίας, 8 δις από καταθέσεις έγιναν είτε έντοκα γραμμάτια, είτε αγορές χρυσού, είτε άλλης μορφής αξιοποίησης. («Κόσμος του Επενδυτή», 5.11.11) Η συνεχιζόμενη μείωση των αποταμιεύσεων επιτείνει τα φαινόμενα μειωμένης ρευστότητας των τραπεζών και μειωμένης χρηματοδότησης της οικονομίας, ενώ η πιθανή μείωση τους τα επόμενα χρόνια θα έχει απροσδιόριστες αρνητικές συνέπειες.
9. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του γερμανικού καναλιού ARD (29.10.11), οι τράπεζες προκειμένου να δεχτούν κούρεμα κατά 50%, χρειάστηκε η Α.Μέργκελ να υποσχεθεί την μετατροπή του δικαίου αναδιάρθρωσης του χρέους από ελληνικό σε αγγλικό. Δηλαδή την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες και υποθήκες επί της δημόσιας περιουσίας. Προέκταση αυτής της δέσμευσης είναι το σχέδιο «Eureka» που έχει δει το φως της δημοσιότητας (Εξπρές, 24.10.11) και το οποίο προβλέπει ανάληψη όλης της εμπορεύσιμης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου (ύψους 125-130 δις €) από ξένη εταιρία με έδρα το Λουξεμβούργο για την αποπληρωμή του χρέους. Πρόκειται για ακραία ληστρική ενέργεια σε βάρος του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα μπορεί πριν την έγκριση της Συμφωνίας, είτε να απορρίψει την αλλαγή του δικαίου, είτε να προχωρήσει σε μονομερή αναδιάρθρωση πάνω από 70% χωρίς κανένα νομικό κώλυμα. Αν αντίθετα η ελληνική Βουλή εγκρίνει τη Συμφωνία, τότε θα υπάρχει ισχυρή νομική δέσμευση για ενδεχόμενη μελλοντική αναδιάρθρωση του. Ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών Ε.Βενιζέλος, έχουν τεράστιες ευθύνες που δεν διασφάλισαν τουλάχιστον το πολύ σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί στην αναδιάρθρωση του χρέους.
10. Σύμφωνα με την φθινοπωρινή Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα, το ΑΕΠ το 2011 θα μειωθεί κατά –5,5%, το 2012 κατά –2,8% και το 2013 θα έχει οριακή άνοδο (0,7%). Επίσης το δημόσιο έλλειμμα σε ποσοστό του ΑΕΠ θα διαμορφωθεί στο –8,9% το 2011, -7,0% το 2012 και –6,8% το 2013, ενώ το δημόσιο χρέος σε 162,8%, 198,3% και 198,5% αντίστοιχα. Τέλος η επίσημη ανεργία θα αυξηθεί από 16,6% σε 18,4%, ενώ οι δημόσιες επενδύσεις από συνεχή πτώση θα σημειώσουν μικρή άνοδο από το 2013. (Ναυτεμπορική, 11.11.11)
11. Οι ηγέτες του G-20 πριν από τη Σύνοδο της Νίκαιας, είχαν συζητήσει το ενδεχόμενο καταφυγής του ΔΝΤ στην έκδοση SDRs (Special Drawing Rights/Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα), τα οποία σε συνέχεια θα διοχετεύαν σε ένα «χρηματοπιστωτικό όχημα ειδικού σκοπού» συνδεδεμένο με το EFSF, πράγμα που θα έδινε μεγαλύτερα περιθώρια αντιμετώπισης της κρίσης στην ευρωζώνη. Αυτό όμως δεν επετεύχθηκε. Η μόνη δέσμευση που υπήρξε ήταν η ενίσχυση των κεφαλαίων του ΔΝΤ (αν παραστεί ανάγκη) χωρίς όμως να διευκρινισθεί πως θα γίνει. Έτσι το μόνο που προέκυψε ήταν μια αόριστη συμφωνία συνεργασίας ΔΝΤ και EFSF για την επίλυση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. (Ελευθεροτυπία, 5.11.11)
12. Κατά την επίσκεψή της Κριστίν Λαγκάρντ στη Μόσχα (6.11.11), προκειμένου να εξασφαλίσει κονδύλια ενίσχυσης του EFSF, η ρωσική κυβέρνηση απάντησε ότι η οποιαδήποτε στήριξη θα είναι στα πλαίσια των διμερών σχέσεων, καθώς και μέσω ΔΝΤ όπου έχει υποσχεθεί ότι θα διαθέσει 10 δις δολ. Ανάλογη θέση αλλά πιο γενικόλογη ήταν η απάντηση του κινέζου προέδρου Χου Τζιντάο κατά την επίσκεψή του στην Αυστρία (31.10.11), ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι «η ευρωζώνη θα καταφέρει να ξεπεράσει την κρίση χρέους», χωρίς ωστόσο να δώσει καμιά ένδειξη για το ρόλο του Πεκίνου στην επίλυση της. (Ναυτεμπορική, 1.7.11)
13. Σύμφωνα με δημοσίευση της «Le Monde» σε πρόσφατη μελέτη του γαλλικού ινστιτούτου CAE (Συμβούλιο Οικονομικών Αναλύσεων) που αποτελεί ειδικό σύμβουλο του γάλλου πρωθυπουργού, προτείνεται η διχοτόμηση της ευρωζώνης σε «Βόρειους» (Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Εσθονία) και «Νότιους» (Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος, Ιρλανδία, κά), καθώς και μαζική «κοπή» ευρώ από την ΕΚΤ και εισαγωγή εθνικών νομισμάτων για εσωτερική χρήση από τα μέλη της «διασπασμένης» ευρωζώνης. Ειδικότερα προτείνεται να μετατραπεί το ευρώ από «ενιαίο» σε «κοινό» νόμισμα, δεδομένου ότι το «ενιαίο» νόμισμα προϋποθέτει ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης στα πρότυπα των ΗΠΑ ή της Γερμανίας, που θα διαθέτει μηχανισμούς μεταφοράς κονδυλίων από μια χώρα στην άλλη, το οποίο όμως δεν είναι εφικτό στις σημερινές συνθήκες. (www.in.gr)
14. Ειδικότερα η κατεύθυνση ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών είναι πρώτα απ’ όλα  με ιδιωτικά κεφάλαια κι αν αυτό δεν είναι δυνατό με στήριξη από τις εθνικές κυβερνήσεις και σε εσχάτη περίπτωση με δανεισμό από EFSF. Στην τελευταία οι τράπεζες θα περάσουν προσωρινά υπό «κρατικό έλεγχο» και στη συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθούν. Ωστόσο ακόμα κι αυτή η «μαϊμού κρατικοποίηση» ενοχλεί τους τραπεζίτες, τόσο για την ανασφάλεια που νοιώθουν από κάθε ιδέα κρατικοποίησης, όσο κυρίως από τον ορατό κίνδυνο απώλειας του ελέγχου των τραπεζών τους από άλλες μεγαλύτερες τράπεζες.
15. Η λεγόμενη «μερική τροποποίηση» των Συνθηκών, αφορά μεγάλη «γκάμα» θεμάτων, που στην ουσία αλλάζουν προς το «αντιδραστικότερο» (πολιτικά και κοινωνικά) την ΕΕ. Ειδικότερα πρόκειται για: Α) Δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματων κυρώσεων μακράς διάρκειας σε όσες χώρες δεν τηρούν τους περιορισμούς στο έλλειμμα και το χρέος. Β) Δυνατότητα τα «απείθαρχα» κράτη να οδηγούνται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Γ) Δυνατότητα «έξωσης» (ως έσχατης λύση) κρατών από την ευρωζώνη που παραβιάζουν τους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας. Δ) Δημιουργία θέσης υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης με αυξημένες αρμοδιότητες ή δημιουργία θέσης «υπερ-επιτρόπου» που θα αναλαμβάνει την εποπτεία των χωρών που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας, με δικαίωμα παρέμβασης σε όλες τις οικονομικές και νομικές αποφάσεις τους, κά. (Ελευθεροτυπία, 29-30/10/11)