Παρουσιάστηκε το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου είναι μια σημαντική νίκη του λαϊκού κινήματος. Ο ελληνικός λαός μετά από μια δίχρονη, διαρκή και αξιοθαύμαστα ψύχραιμη αγωνιστική συμπεριφορά,  επέβαλε το δικαίωμά του να μιλήσει ο ίδιος για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας. Ο ελληνικός λαός με την αγωνιστική του συμπεριφορά επέβαλε τις εκλογές σε πείσμα εκείνων που δεν τις ήθελαν.
Οι εκλογές αυτές είναι πολύ κρίσιμες. Τούτη τη φορά δεν κρίνεται απλά το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση και ποιος στην αντιπολίτευση. Τούτη τη φορά κρίνονται:
  • αν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα κυριαρχεί η δικτατορία των αγορών ή η δημοκρατία των λαών,
  • αν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα κάνουν κουμάντο οι τραπεζίτες ή οι λαοί,
  • αν η Ευρώπη θα γίνει Γερμανική ή η Γερμανία Ευρωπαϊκή,
  • αν στην Ελλάδα θα συνεχίσει να κυριαρχεί το διεφθαρμένο καθεστώς των υποτελών του δικομματισμού ή η δημοκρατική καθαρή λαϊκή πολιτική λειτουργία,
  • αν στην Ελλάδα θα συνεχίσει ο κατήφορος των μνημονίων και της υποτέλειας ή αν θα ξεκινήσει μια νέα ανοδική πορεία ευημερίας με πλήρη εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, χωρίς καταστροφικά μνημόνια, επαχθείς δανειακές συμβάσεις και γερμανούς γκαουλάιτερ,
  • αν το Ηράκλειο θα συνεχίσει να χαρακτηρίζεται ως ο στυλοβάτης του ενός πυλώνα του δικομματισμού ή θα ανακτήσει την ουσία του τίτλου «δημοκρατικό».
Ο ελληνικός λαός πορευόμενος προς τις εκλογές δηλώνει και δείχνει καθημερινά τις απαντήσεις του.  Τα κόμματα του δικομματισμού έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του. Διαλύονται σταδιακά. Οι εκπρόσωποί τους κρύβονται από ντροπή και υπό το βάρος των εγκλημάτων που διέπραξαν. Η αυτοδυναμία του ενός εκ των δύο ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Η προοπτική της συνεργασίας των δύο, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Ένας νέος συνασπισμός πολιτικών δυνάμεων έρχεται στο προσκήνιο της ελληνικής ιστορίας. Είναι ο
συνασπισμός των δυνάμεων της αριστεράς. Των δυνάμεων που δεν περιφέρονται ως ασπόνδυλοι γυμνοσάλιαγκες - έρποντας στα ευρωπαϊκά σαλόνια, εκλιπαρώντας για τη συμπάθεια των ευρωπαίων εταίρων μας, αλλά που έχουν ανάστημα. Των δυνάμεων της αριστεράς που δεν αντλούν τη δύναμή τους από την εύνοια και τις μίζες των εργολάβων του νεοφιλελευθερισμού, αλλά από τον ίδιο το λαό, γιατί προέρχονται απʼ αυτόν, εργάζονται μαζί μʼ αυτόν και γιʼ αυτόν. Των δυνάμεων που έχουν και τη δύναμη και τη θέληση να πουν όχι, σʼ όλους εκείνους που θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των λαών και της δημοκρατίας, εκείνα των δανειστών και των διεθνών τοκογλύφων. Των δυνάμεων εκείνων που έχουν και τη δύναμη και τη θέληση να επαναφέρουν την ηθική της ανιδιοτέλειας στην πολιτική, να εξοβελίσουν το φόβο, να βαθύνουν τη δημοκρατία και να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από τη σημερινή καταστροφική κρίση.
Ανάμεσα σʼ αυτές τις δυνάμεις της αριστεράς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της πιο συνεπούς αντιπολίτευσης τα δύο δύσκολα τελευταία χρόνια. Το κόμμα που στάθηκε στο πλευρό του χειμαζόμενου ελληνικού λαού, υπερασπιζόμενο με συνέπεια και σταθερότητα τα συμφέροντά του. Το κόμμα που ήταν στις πλατείες, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες στον αγώνα ενάντια στα χαράτσια κλπ. Το κόμμα που δεν δείλιασε ακόμα και όταν δέχτηκε τις επιθέσεις των βιαστών του ελληνικού λαού. Το κόμμα που έχει κάμει κεντρικό στρατηγικό του στόχο την ενότητα και τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων της αριστεράς, όλων των λαϊκών κινημάτων, όλου του λαού, για την έξοδο από την κρίση. Το κόμμα που με τον συμπατριώτη μας βουλευτή έδωσε μια άλλη προοδευτική και δραστήρια πνοή στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Καλούμε τους δημοκράτες – αγωνιστές του Ηρακλείου και όλο το λαό, να δώσει το βροντερό του παρών στη μεγάλη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία των λιονταριών το Σάββατο 21/04/12 στις 8.00, όπου θα μιλήσει ο σ. Αλέξης Τσίπρας.
Ελάτε φίλοι Ηρακλειώτες να «βουλιάξουμε» την πλατεία, δίδοντας στην αρχή της προεκλογικής μάχης ένα βαρύ χτύπημα στις δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα. Ελάτε να «τρομοκρατήσουμε» με την παρουσία μας και τον παλμό μας εκείνους που καλλιεργούν το φόβο και στη συνέχεια επενδύουν σʼ αυτόν για να σωθούν οι ίδιοι σε βάρος όλων μας. Ελάτε να διατρανώσουμε για άλλη μια φορά το «όλοι μαζί μπορούμε».
Καλούμε τους δημοκράτες – αγωνιστές του Ηρακλείου να μαυρίσουν «δαγκωτά» τα κόμματα του μνημονίου που κατέστρεψαν τη χώρα και να ψηφίσουν τις δυνάμεις της αριστεράς αναδεικνύοντας, πρώτο ανάμεσά τους το ΣΥΡΙΖΑ. Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια υποτέλειας, χωρίς δεσμευτικές δανειακές συμβάσεις, χωρίς γερμανούς γκαουλάιτερ, χωρίς διαφθορά, αλλά μόνο με την υπερηφάνεια, το φιλότιμο και την εργατικότητα του ελληνικού λαού. Για να σταματήσει η κατρακύλα του λαού και της χώρας και να αρχίσει μια νέα περίοδος ευημερίας και ανάπτυξης.
Παρουσιάζουμε σήμερα το ψηφοδέλτιό μας. Την εντεκάδα των συντρόφων μας που τίθενται με ανιδιοτέλεια και σεμνότητα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Εμείς δεν είχαμε πρόβλημα στην αναζήτηση υποψηφίων. Εμείς δυσκολευτήκαμε λίγο μόνο στο να διαλέξουμε την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα, από την πληθώρα των εθελοντών που κατέθεσαν τη διαθεσιμότητά τους γιʼ αυτή τη μάχη. Πρόκειται για τους συμπολίτες – συναγωνιστές που ήταν δίπλα στον ηρακλειώτικο λαό στους μεγάλους αγώνες τα δυο τελευταία χρόνια και που θα συνεχίσουν να είναι και μετά τις εκλογές. 

ΤΟ  ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

Οι υποψήφιοι είναι:
1. Βαθιανάκης Γιώργος, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου
2. Βαρδουλάκης Μανώλης, Γραμματέας της Ν.Ε. Ηρακλείου του ΣΥΝ
3. Βασιλειάδης Ανδρέας, έμπορος στις Μοίρες
4. Γουρνιανάκης Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
5. Διακάκη Μαρία, φαρμακοποιός
6. Καραμαλάκης (Καράμαλος) Δημήτρης, αγρότης
7. Κλάδος Μιχάλης, ιδιωτικός υπάλληλος, συνδικαλιστής
8. Κριτσωτάκης Μιχάλης, βουλευτής
9. Πετράκη Κατερίνα, λογίστρια – Ιδ. Υπάλληλος
10. Σπίρτση Χαρά, συν/χος καθηγήτρια, γενική γραμματέας του Συλλόγου ΠΕΣΥΑΜΕΑ
11. Χαλκιαδάκης Γιώργος, μαθηματικός, μέλος Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

Το Γραφείο Τύπου  του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

Το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου για τις εκλογές της 6ης Μάη 2012


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χθες, Πέμπτη 12/4, οριστικοποιήθηκαν οι υποψήφιοι του ψηφοδελτίου του συνδυασμού «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο» στο Ηράκλειο.

Οι υποψήφιοι είναι:

  1. Βαθιανάκης Γιώργος, δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου
  2. Βαρδουλάκης Μανώλης, Γραμματέας της Ν.Ε. Ηρακλείου του ΣΥΝ
  3. Βασιλειάδης Ανδρέας, έμπορος στις Μοίρες
  4. Γουρνιανάκης Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
  5. Διακάκη Μαρία, φαρμακοποιός
  6. Καραμαλάκης (Καράμαλος) Δημήτρης, αγρότης
  7. Κλάδος Μιχάλης, ιδιωτικός υπάλληλος, συνδικαλιστής
  8. Κριτσωτάκης Μιχάλης, βουλευτής
  9. Πετράκη Κατερίνα, λογίστρια
  10. Σπίρτση Χαρά, συν/χος καθηγήτρια, γενική γραμματέας του Συλλόγου ΠΕΣΥΑΜΕΑ
  11. Χαλκιαδάκης Γιώργος, μαθηματικός


Ηράκλειο, 13 Απριλίου 2012

Το Γραφείο Τύπου
του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

της Νάντιας Βαλαβάνη

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, Πέμπτη 05-04-2012 στο πλαίσιο της έρευνας «Η Αριστερά μπροστά στις κάλπες»

Εδώ και δυο χρόνια η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πρότυπο πειραματικό εργαστήρι κοινωνικής μηχανικής της Τρόικας. Για  τη σύνθεση του κατάλληλου «μίγματος»  πολιτικών μόνιμης λιτότητας και βίαιης «υποτίμησης» της ζωής των ανθρώπων σε ολόκληρη την Ευρώπη και αποτελεσματικής χειραγώγησης της εργαζόμενης πλειοψηφίας των κοινωνιών της. Για να συντελεστεί, εν μέσω κρίσης,  μια πρωτοφανής στην ιστορία αναδιανομή αξίας: Από τους «κάτω»  στους «πάνω». Από όλες τις σφαίρες της οικονομίας προς τις χρηματοπιστωτικές «αγορές». Από τις ασθενέστερες οικονομικά χώρες της ευρωπεριφέρειας προς τις ισχυρότερες, ιδιαίτερα τη Γερμανία. Κι ενώ η ακολουθούμενη πολιτική, με τη στήριξη  του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. κι’  ενός αστερισμού μικρότερων κομμάτων, εξακολουθεί να εμφανίζεται ως «μονόδρομος», το κεντρικό προς απάντηση ερώτημα είναι: Μπορεί ν΄ ανατραπεί αυτή η πολιτική; Γιατί τίποτα λιγότερο από την ανατροπή της δεν είναι σε θέση να σταματήσει το κοινωνικό ολοκαύτωμα της χώρας και των ανθρώπων της. Και ακόμα παραπέρα: Με ποιους όρους μπορεί να γίνει αυτό πραγματικότητα;
          Τα κόμματα της Αριστεράς απαντούν το καθένα καταφατικά. Προτάσσουν όμως διεξόδους με υπερτονισμό των υπαρκτών στρατηγικών διαφορών τους. Αρνούνται έτσι μέχρι σήμερα ν΄ αναγνωρίσουν αυτό που κατανοούν πλέον οι περισσότεροι απ΄ τα μέλη και τους ψηφοφόρους τους: Ότι κανένα κόμμα της Αριστεράς, όσο και με όποια συνθήματα και να απευθύνεται στο λαό αναζητώντας την προνομιακή στήριξη του, δεν είναι σε θέση να απελευθερώσει την αναγκαία κοινωνική δυναμική από μόνο του. Ότι στο ύψος ενός τέτοιου καθήκοντος μπορεί να αρθεί μόνο το πιο πλατύ μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων - με τις συνασπισμένες δυνάμεις της Αριστεράς στον πυρήνα του.
          Μπορεί όμως σήμερα να υπάρξουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για έναν κοινωνικό και πολιτικό συνασπισμό που να «αναγνωρίζει» προγραμματικά τον  πολιτικό αντίπαλο στις δυνάμεις που προκαλούν το σημερινό κοινωνικό ολοκαύτωμα; Και θα «ανακαλύπτει» στο πρόσωπο των άλλων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Aριστεράς τον προνομιακό συνομιλητή και συναγωνιστή του;   Που θα διαμορφώσει ένα συνθετικό πρόγραμμα ανατροπής αυτής της πολιτικής, ξεκινώντας  από την αθέτηση πληρωμών για ουσιαστική διαγραφή του χρέους και την κρατικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας;  Που δεν θα διστάσει να συγκρουστεί με ό,τι και όποιους χρειαστεί προκειμένου να γίνει δυνατή μια εσωτερική «σεισάχθεια» και άμεσα μέτρα αναδιανομής υπέρ των εργαζόμενων, στηρίζοντας ταυτόχρονα μια παραγωγική ανασυγκρότηση φιλική στο περιβάλλον και τους εργαζόμενους  και μια νέα θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας; Που θα αξιοποιήσει όλα τα ερείσματα αλληλεγγύης και πάλης στην Ευρώπη και στον κόσμο;         
          Με ένα τέτοιο πλαίσιο η συνασπισμένη Aριστερά θα μπορούσε ν’ «αγκαλιάσει» χωρίς αμηχανία ή πολιτικό «σνομπισμό» τον κόσμο που σήμερα συνειδητοποιεί τις ευθύνες των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα και απεγκλωβίζεται απ’ το δικομματισμό. Που προσεγγίζει, ταυτόχρονα, τα αριστερά κόμματα κουβαλώντας όλες τις ψευδαισθήσεις και «κακές συνήθειες» του από τις πελατειακές σχέσεις που καθόριζαν τη σχέση του με την πολιτική.   
          Μπορεί να υπάρξει σήμερα ένα άμεσο πρόγραμμα και ιδέες ικανές να μετατρέψουν την οργή που σιγοκαίει σε απόφαση για μαχητική προσωπική συμμετοχή διαρκείας σε διάφορα συλλογικά πλαίσια πάλης και αλληλεγγύης μ΄ επίκεντρο την εργασία και τις ανάγκες για αξιοπρεπή ζωή - που τίποτα να μη μπορεί ν΄ αναχαιτίσει;
          Αυτά και άλλα ερωτήματα μπαίνουν σήμερα. Προφανώς δεν πρόκειται ν΄ απαντήσουν  σ’  αυτά οι επικείμενες εκλογές. Το πιθανότερο είναι ότι  αυτές θα «νομιμοποιήσουν» οριακά τη σημερινή πολιτική μέσω ενός δικομματικού συνασπισμού, που θα είναι μειοψηφία στο λαό και πλειοψηφία στη Βουλή. Κι επειδή η ταυτόχρονη ενίσχυση της συνολικής δύναμης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στη Βουλή μπορεί να εξασφαλίσει μόνο ισχυρότερη αντιπολίτευση, την ώρα που ζητούμενο δεν είναι τίποτα λιγότερο  από την αποτροπή καταστροφής της χώρας, οι εργαζόμενοι, και προπαντός οι νέοι, που θα υπερψηφίσουν αριστερά κόμματα, ας μην τα εξουσιοδοτήσουν «εν λευκώ»: Ας κάνουν όσο γίνεται πιο καθαρό τι περιμένουν απ’  αυτά για την, εξαιρετικά κοντινή, «επόμενη μέρα».
          Το ζητούμενο για την αριστερά είναι να αποδειχτεί πολιτικά και κοινωνικά χρήσιμη. Αλλιώς, θα εξαφανιστεί κι αυτή εν μέσω μιας θάλασσας εξαθλιωμένων και ηθικοπολιτικά «τσακισμένων» ανθρώπων, κάτω απ’ τη γενική επίθεση των ορδών της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής βαρβαρότητας ενάντια στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου

04/04/2012
Η σημερινή αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου είναι από μόνη της ένα τραγικό γεγονός. Το δραματικό τέλος που έδωσε στη ζωή του ο συνάνθρωπος μας αναδεικνύει με τον πιο θλιβερό τρόπο τα αδιέξοδα που βρίσκεται σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πολλαπλά βάρη που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής και η σχέση τους με την αύξηση των αυτοκτονιών έχει εδώ και καιρό επισημανθεί από τις έρευνες των ειδικών φορέων.  Είναι καιρός να σταματήσει η βάρβαρη πολιτική που καταδικάζει το λαό στη χώρα μας, αλλά και τους άλλους ευρωπαϊκούς  λαούς στη φτώχεια και την απόγνωση. Πρέπει να προτάξουμε τους συλλογικούς αγώνες και την αλληλεγγύη ως ασπίδα προστασίας όλων απέναντι στη βία της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
To Γραφείο Τύπου

H θέση της ΔΕΑ για το ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε ιστορικές ευθύνες
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πόλος του ενδιαφέροντος, της ελπίδας και της προσοχής ενός πλατύτερου τμήματος των αγωνιστών/στριών των κινημάτων αντίστασης. Αυτό επιβεβαιώνεται από την πολιτική εμπειρία: οι συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποκτήσει ξανά μεγάλη μαζικότητα και ζωντάνια.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο «ανοιχτό» εγχείρημα της Αριστεράς, το πιο κοντινό στο πρότυπο του μετώπου που αναζητά ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του κινήματος, συμπεριλαμβανομένης της βάσης του ΚΚΕ, αλλά και κόσμου της βάσης της σοσιαλδημοκρατίας που έρχεται σε ρήξη με την παράδοση του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «εκπαιδευμένος» να λειτουργεί μετωπικά, έχει κάνει κάποιες δημοκρατικές κατακτήσεις και –κυρίως– δεσμεύεται πολιτικά με τις δημόσιες προτάσεις ενωτικής δράσης προς το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι επιθέσεις σε κάθε ευκαιρία ή αφορμή των καθεστωτικών δυνάμεων και των παπαγάλων τους στα ΜΜΕ ενάντια στους «Συριζαίους» αποδεικνύουν ότι η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κομβική σημασία για την Αριστερά, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις.
Οι πρόσφατες επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΝ βάζουν σε δοκιμασία αυτή την προοπτική. Ξεχωρίζουμε δύο κεντρικά μέτωπα:
Α. Η συνεργασία με τους «πασοκογενείς» μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτη διάσταση. Δεν είχαμε και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την απεύθυνση στη βάση της σοσιαλδημοκρατίας, με την προσπάθεια να κερδηθεί στη ριζοσπαστική Αριστερά κόσμος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ ή πίστεψε στο ΠΑΣΟΚ. Μεγάλα τμήματα του εργατικού κινήματος ή λαϊκών αντιστάσεων καθορίζονται από τέτοιο κόσμο. Η Αριστερά οφείλει να μάθει να δουλεύει με αυτό τον κόσμο, να τον διεκδικεί πολιτικά, να στρέφει προς τα αριστερά πλατιά τμήματα των λαϊκών ανθρώπων.
Μπορεί όμως η συνεργασία με ομάδες πρώην ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ να υπηρετήσει αυτή την τακτική; Σε ένα βαθμό μπορεί να συζητηθεί. Για παράδειγμα, η αξιοποίηση της Σοφίας Σακοράφα, που έγκαιρα διαχωρίστηκε από την κυβέρνηση ΓΑΠ, ή του Παναγιώτη Κουρουμπλή, που καταψήφισε με έντονα συμβολικό τρόπο το Μνημόνιο 2, έγινε αποδεκτή από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να αναδειχθεί η απεύθυνση στην κοινωνική βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Όμως η κλιμάκωση αυτής της τακτικής, η συγκρότηση σχήματος εκλογικής και ευρύτερα πολιτικής συνεργασίας με τις πολιτικές κινήσεις των «πασοκογενών» έχει παγίδες. Είναι αλήθεια ότι κάποια στελέχη του χώρου αυτού έχουν φθαρεί εξαιτίας των θέσεων που είχαν στο παρελθόν και απωθούν αντί να προσελκύουν κόσμο. Είναι αλήθεια ότι η δομημένη συνεργασία με τις κινήσεις αυτές δυσκολεύει το οργανωμένο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κυρίως όμως είναι αλήθεια ότι η δομημένη συμμαχία με τις κινήσεις των «πασοκογενών» δημιουργεί πολιτική σύγχυση, υπογραμμίζει «ταυτοτικές» αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ. Αδυναμίες που πηγάζουν από το χαρακτήρα του ως συμμαχικού εγχειρήματος, αλλά κυρίως αδυναμίες που πηγάζουν από την πολιτική και ιδεολογική αμφισημία της ηγεσίας του ΣΥΝ.
Β. Επίσης ανεξέλεγκτη διάσταση μπορεί να πάρει η τάση της ηγεσίας του ΣΥΝ προς τη διατύπωση κυβερνητικών λύσεων, τάση συνδεδεμένη με τη ροπή προς έναν προγραμματικό «ρεαλισμό». Η ηγεσία του ΣΥΝ μιλά για μια κάποια «αντιμνημονιακή-αντινεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση που μπορεί να προκύψει και από την κάλπη των επερχόμενων εκλογών (διαδικασία «3ης εντολής» αν το άθροισμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν συγκεντρώνει 151 βουλευτές). Στηρίζοντας αυτή την προοπτική, ο ΣΥΝ και η «Αυγή» επιδίδονται σε μια «προσαρμογή» του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να παρουσιάσουν πιο ρεαλιστικές και «άμεσα υλοποιήσιμες» προτάσεις (π.χ., ανακατανομή πλούτου αντί ανατροπή της λιτότητας, τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο αντί κρατικοποίηση των τραπεζών, μορατόριουμ πληρωμών του δημόσιου χρέους αντί της στάσης πληρωμών κ.λπ.).
Η τάση αυτή είναι αποπροσανατολιστική. Το καθεστώς δεν πρόκειται να παραδώσει αμαχητί την κυβερνητική εξουσία σε ένα τμήμα της Αριστεράς και κάποιους (διαρκώς διευρυνόμενους;) σοσιαλδημοκράτες συμμάχους της. Η συντηρητικοποίηση του προγράμματος δεν πρόκειται να δημιουργήσει συνθήκες ομαλού «διαλόγου» με το καθεστώς (οι καπιταλιστές έχουν ήδη αποδείξει ότι δεν διαπραγματεύονται μέσα στην κρίση), ενώ εύκολα μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις και αποσυσπειρώσεις στον κόσμο που απευθυνόμαστε.
Παρ’ όλ’ αυτά, το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κριθεί. Μεγάλο τμήμα του κόσμου του, συμπεριλαμβανομένων μελών και τάσεων του ΣΥΝ, επιμένει σε ριζοσπαστική-αριστερή κατεύθυνση. Επιμένει στο στόχο της κυβέρνησης της Αριστεράς, που για να προσεγγιστεί έχει δύο προϋποθέσεις: α) τη σύγκλιση μεταξύ ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και β) την αποφασιστική κλιμάκωση των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Επιμένει, παράλληλα, στο πρόγραμμα διεκδικήσεων που έχει συζητηθεί και λογοδοτεί στις εργατικές-λαϊκές ανάγκες και όχι στα όρια ανοχής του συστήματος. Ο κόσμος αυτός είναι ισχυρός στη βάση του εγχειρήματος, στις τοπικές επιτροπές και στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ διαθέτει και σημαντική εκπροσώπηση στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΔΕΑ θα επιχειρήσει στο επόμενο διάστημα τη συστηματική συγκρότηση αυτού του κόσμου (από τα κάτω, αλλά και από τα πάνω) ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ στην αριστερή-ριζοσπαστική κατεύθυνση, που τόσες ελπίδες δημιούργησε.